Kappen! #1

KAPPEN!

*BIEP BIEP BIEP BIEP*
*GROM* *BIEP BIEP BIEP*
"Rot wekker" *BIEP BIEP BIEP*
*BAM* "Zo. Die is uit."
Ik zucht. Nu deze dag eens zien te overleven...

"Hoi mam." zeg ik als ik naar beneden loop. "Hoi lieverd! Lekker geslapen?" "Ja hoor." "Zin in vandaag?" "Wat denk je zelf mam..." "Ja sorry..." "Maakt niet uit... Ik moet er maar het beste van maken..."

Mijn moeder zet me af op school. Ik loop naar de kluisjeskelder en daar begint het al...
"Hey lesbie. Ben je ook verliefd op mij?" "Nee... Van wie weten jullie dat?" "Boeit dat jou?" Ze slaan me kei hard tegen de muur aan. Ik krijg net zo lang klappen tot ik huilend op de grond val... Ik zit daar denk ik het hele eerste uur te huilen...

Dan gaat de bel. Er loopt iemand naar me toe. Ik duik achter mijn armen. "Wie ben je?" zeg ik snikkend. "Ik ben Emma. Wat is er?" "Weet je dat dan niet?" zeg ik kattig. "Uhm nee..." "Ik had een vriendin, tenminste dat dacht ik. Ik heb haar mijn grootste geheim verteld en ze heeft het aan de hele school doorverteld..." Ik zie medeleven ontstaan in haar ogen. "Wat erg..." zegt ze met een brok in haar keel. "Waarom zit je eigenlijk zo op de grond te huilen?" vraagt ze. "Ze, ik..." Ik barst in tranen uit. "Je kan me alles vertellen... Ik zal nooit iets doorvertellen..." zegt Emma nog steeds voor medeleven. "Ze hebben me in elkaar geslagen..." "Wie? Waarom?!" "Ik weet niet wie het waren... En alleen omdat ik lesbisch ben..."
Wow. Zo voelt het dus om een ECHTE VRIENDIN te hebben. Emma zegt: "Kom. We gaan dit melden bij het schoolhoofd." "Nee! Alsjeblieft doe dit mij niet aan... Misschien word het dan alleen maar erger!" "En toch doen we het!" Ze sleurt me mee naar de school. Ondertussen is het pauze. Ik zie iedereen raar kijken, me uitlachen, ze slaan me, noemen me vieze slet, het houdt maar niet op... Dan zie ik Nathalie. De tranen springen in mijn ogen. Rotwijf. Zelfs zij staat me uit te lachen! Waar is ze ooit mee bezig! Emma blijft maar lopen. Ik ben al lang blij dat zij tenminste iets doet.

Eenmaal bij het schoolhoofd is Emma helemaal rood aangelopen van woede. Ze klopt boos op de deur. "Binnen!" word er geroepen. We openen de deur en lopen naar binnen. "Zo zo. Wat is er aan de hand meiden?" Ik heb helemaal rode ogen (Ik lijk vast en zeker op een albinopanda) en Emma is rood van woede. "Mijn vriendin Lucy hier, word door de hele school uitgelachen, in elkaar geslagen en uitgescholden!" OMG! Ze noemde me vriendin. Ik begin te snikken. Van de pijn, verdriet, geschonden vertrouwen en van blijdschap, omdat ik voor het eerst in mijn leven een echte vriendin heb... "Dit is dus menens..." zegt het schoolhoofd. Hij heet meneer A. van den Bosch (dat zie ik op zo'n bordje staan). "Hoe-hoezo zou dat he-et niet zij-hijn?" vraag ik snikkend. "Ik hoorde allemaal roddelende meiden en jongens vanochtend. Ik wist niet waar het over ging en over wie. Nu weet ik dat wel... Weten jullie bij wie het vandaan komt?" "Ja... Het is Nathalie van Lieren. Ze was mijn vriendin..." "Ga er maar eens bij zitten dames. Willen jullie water, thee of koffie?"