Arme Emma...

141 8 4
                                    

"Is het zo erg?" zegt Max. "Nee, maar het ligt gevoelig..." zeg ik. "Je kan het zeggen hoor Lucy... Ik zit bij je op school en als ik terug kom zal ik vast en zeker bijgepraat worden... Ik weet het nu niet, maar dan sowieso..." zegt Jill. "Dat klopt ja... Ik ben dus lesbisch..." beken ik. "EN DAAR WORD JE MEE GEPEST?!" schreeuwt Max zo ongeveer. "Ja..." "Je bent echt misselijk als je mensen daar mee pest!" zegt Jill. Dat klopt wel...

Een paar dagen later mag ik naar huis. Met Emma gaat het nog steeds niet goed. Ze is nu wakker, maar ze zal waarschijnlijk nooit meer kunnen lopen... Ik vind het zo erg! Toen Emma het hoorde barstte ze in huilen uit, maar dat is begrijpelijk, want ze zit op atletiek...

Ik probeer Emma te troosten. "Emma, je kan toch op een andere sport?" "Ja, maar atletiek is mijn lust en leven! Wat moet ik nu?" Ik heb het zo met haar te doen... Haar onderste ruggenwervel gebroken, ja dan zal het waarschijnlijk nooit meer goed komen...

---

Hoi! Sorry voor een kort hoofdstuk! Ik zal proberen ideeën te gaan gebruiken, maar ik wilde eerst dit even doen.
x Roos

Kappen! #1Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu