Erresira Ne Shpirtin Tim

31

Pasi te gjithe shkuan ne dhomat e tyre
Bruno u nis drejt dhomes se Aleksit
Trokiti dhe kur Aleksi foli ai hyri brenda

- si je bir ? Ke akoma dhimbje ? - tha Bruno duke shkuar pran tij
- me mire ba me mire- tha ai duke i buzeqeshur

U ul pran Aleksit dhe i perkedheli floket
- sonte me dukesh si ai djali i ri qe njoha atehere - tha Bruno dhe Aleksi buzeqeshi

- jam kureshtare per dicka - tha ai duke e pare ne sy
- po me thuaj - tha Bruno pa u shqetesuar

- perse kur shikon Lunen ty te ndryshon fytyra - tha ai duke e pare ne sy
Bruno vetem uli koken dhe nuk foli
- dhe si ka mundesi qe ti e perqafove ate kur ti ke vite qe rrefuzon te perqafosh dike - tha serish Aleksi

- po i shikoje ne kamera apo jo - tha Bruno duke pare nga televizori ku shfaqej cdo cep i asaj shtepie gjigante -  dhe Aleksi qeshi

- doje te thoje pervec teje apo jo  - tha  Bruno duke ju referuar perqafimit
- ke te drejt por mos ma ndrysho temen apo nuk do qe te flasim per kete gje- tha Aleksi

- mendoj qe ke te drejt ta dish te gjithe historin - tha Bruno dhe u pozicionua perball tij
Po te degjoj - tha Aleksi kureshtar

- une nuk te kam folur kurr se si ka qen jeta ime para se ne te njiheshim dhe nuk eshte se e kam mbajtur sekret por me dhimbte zemra sa here qe e kujtoja - tha Bruno duke bere qe Aleksi ta shikonte edhe me me shume kureshtje

- nuk e kuptoj cfare lidhje ka Luna me te kaluaren tende aq misterioze - tha Aleksi serish
- do e kuptosh ne fund - tha Bruno
- eja dalim ne ballkon se jemi me te qet aty ne ajer te paster - tha Aleksi dhe Bruno buzeqeshi

Dolen dhe u ulen me ballkonin e dhomes se Aleksit
- gjithcka filloj shume vite me pare
Ne moshen 18 vjecare une njoha nje djale dhe me kalimin e kohes ai u be shoku ime me i ngushte - vazhdoi te tregonte Bruno

- ai quhej Blerim dhe  sapo ishte shperngulur ne Milano, ishte shqiptar me origjine dhe kishte disa vite qe kishte emigruar drejt Italis me familjen e tij
U bem aq shume miq saqe dhe familjet tona u miqesuan me njera - tjetren - fliste Bruno me gjysem zeri

Aleksi nuk deshironte ta nderpriste dhe po e degjonte me vemendje
- ne jet jo gjithcka shkon ashtu sikur ne e duam - tha Bruno duke ju mbushur syt me lot
- cfare ndodhi-  pyeti kureshtar Aleksi

- prinderit e mi pesuan nje aksident dhe fatekeqesisht nuk arriten qe te shpetonin - tha Bruno me  syt me lot
- me vjen shume keq - tha Aleksi me gjysem zeri

- pas asaj qe ndodhi une nuk isha me i njejti njeri , fillova te merresha me gjera te jashte ligjshme
Duhet te beja gjithcka qe te  mbijetoja- tha Bruno

- po miqesia jote me Blerimin a mbaroi kur ti hyre ne ato rruge - pyeti kureshtar Aleksi
- Jo perkundrazi ai dhe familja e tij me donin edhe me shume nga ajo qe ndodhi- tha Bruno

- a nuk ishte ai  kundra asaj rruge qe ti zgjodhe apo hyri edhe ai ne ato rruge - vazhdoi te pyeste me kureshtje Aleksi

- u mundua shume qe te me bente qe te arsyjetoja duke me kerkuar te hiqja dore por - tha Bruno
- por ti si nje kokfort qe je vazhdove perseri me ate qe ti doje - tha Aleksi dhe Bruno buzeqeshi

- ne te dy u dashuruam me dy shoqe te ngushta
Blerta dhe Lusia te dy u dashuruam marrezisht pas tyre sa qe cdo dite ne ishim pas tyre deri kur arritem ti benim per vete- tha Bruno duke buzeqeshur kur kujtoi ato kohe

- pas disa kohesh u martuam te dy ne te njejten dite , une kisha arritur te beja emer ne boten e mafias por gjithashtu edhe shume armiq
Ndersa Blerimi ishte nje njeri qe bente nje jete normale me pune te ndershme