Erresira Ne Shpirtin Tim

32

Kishin kaluar dite nga biseda e Brunos me Aleksin
Fakti qe Luna ishte vajza e Brunos kishte bere qe Aleksi te terhiqej pas nga pelqimi qe kshte per te

Bruno kishte shkuar ne shtepin e gjysherve te Lunes sepse deshironte te bisedonte me ta
Po priste anes rruges ne makine
Kur u sigurua se Luna u largua shkoi drejt shtepis se tyre

Sa vite kishte pa shkuar atje dhe ndersa hynte ne oborrin e asaj shtepie
Shume kujtime ju kthyen ne mendje

Xhuzepe dhe Alketa po pinin kafe te ulur ne tryezen e tyre ne oborr
Sapo pane qe Bruno hyri brenda te dy u ngriten duke buzeqeshur

U ulen te tre se bashku dhe Bruno ndihej I lumtur qe pas aq shume vitesh ishte serish ne ate qe kishte qen  shtepia e tij per shume vite

- doja te flisja me ju per dicka qe dua te bej - tha ai duke bere qe ata te shikonin njeri- tjetrin
- nuk eshte ajo qe po mendoni ju - tha serish Bruno

- e di qe menduat se do i tregoja Lunes te verteten por jo une kurr nuk do e beja ate sepse nuk do e tradhetoja kurr vellain tim edhe sikur te jem duke vdekur - tha serish ai

-e dim mor bir- tha Alketa duke i buzeqeshur
- po per cfare doje te flisje nese nuk ka te bej me Lunen - tha Xhuzepe

Bruno vazhdoi t'ju tregonte se cfare kishte menduar dhe kur Alketa dhe Xhuzepe e aprovuan ate gje ai u ndje vertet i lumtur

Pas shume lutjesh qe ju kishte bere prinderve te saj
Luna kishte arritur te merrte lejen per tu kthyer ne pune

Aleksi kishte shkuar me heret se te gjithe ate dite
As vet nuk e kuptonte se perse ndihej aq ne ankth

Sapo ora shkoi pa qe Luna hyri ne zyren e saj
Ktheu koken nga ana tjeter qe ajo te mos e kuptonte se ai po e shikonte

Luna mori bllokun , kafen e Aleksit dhe duke buzeqeshur u nis drejt zyres se tij
Trokiti dhe priti deri kur ai i dha leje qe te hynte brenda

- mirmengjesi Zoteri - tha ajo duke i vendosur kafen mbi tryeze
- mirmengjesi dhe mirseerdhe - tha ai duke ngritur syt drejt saj

Vazhduan te mereshin me punen edhe perse asnjeri nuk e kishte mendjen ne ate qe po benin sepse mundoheshin te shikoni fshehurazi njeri - tjetrin

- mbaruam - tha Aleksi duke mbyllur laptopin
- doja te te falenderoja qe nuk me zevendesuat me dike tjeter - tha Luna duke i buzeqeshesh

- epo ja qe je e pa zevendesueshme - tha ai dhe pa qe ajo u skuq ne fytyre
Telefoni vazhdoi te binte dhe kur pa qe ishte Bruno e hapi menjeher

- urdhero baba- tha ai duke pare nga  Luna qe ja beri me shenje se po dilte
- do iki diku per disa dite dhe doja te te tregoja - tha Bruno

- nuk ke ndonje problem apo jo - pyeti i shqetesuar Aleksi
- jo bir eshte dicka qe do te ta tregoj kur te kthehem - tha Bruno duke bere qe  ai te qetesohej

Ndersa makina po ecte drejt aeroportit Bruno kishte vazhduar te mendonte se si do te reagonte miku i tij kur ta shikonte pas njezet vitesh

Hypi ne  avion me friken e nje refuzimi dhe percmimi nga miqt e tij
Por kishte ardhur koha qe  ai  takim mes tyre te ndodhte edhe sikur te ishte hera e fundit

Blerimi sapo ishte kthyer ne shtepi
- akoma nuk jam mesuar me mungesen e saj - tha ai duke hyr brenda
- ke te drejt shtepis i  mungon gezimi qe kur ajo ka ikur - tha Blerta

- por ajo eshte nje kokforte qe nuk e ka shoqen dhe nese nuk do i jepja leje qe te ikte e di qe asnje dite nuk do te buzeqeshte me - tha ai duke u ulur ne divan

Pas disa minutash ra dera dhe ata pan njeri - tjetrin
- e kush mund te jet tani - tha Blerimi
- ndoshta si gjithmon dikush qe deshiron te hapesh furren sepse ka harruar te blej buke - tha Blerta duke qeshur

Kur hapi deren u trondit sepse te shikonte Brunon aty ishte dicka qe nuk e kishte menduar kurr
- he moj ti marr celsat - tha Blerimi duke shkuar drejt saj

- cfare ke - tha kur pa qe Blerat ishte zverdhur ne fytyr kur u kthye nga ai
Shkoi pran deres dhe pa aty te vetmin shoke qe kishte pasur ne jeten e tij

- je ti vertet - tha Blerimi duke e pare me dyshim
- si thua ti - tha Bruno duke i buzeqeshur

Nuk menduan per asgje ne ate moment por vetem u perqafuan
Pas njezet vitesh ata po perqafoheshin perseri

E shikonin njeri - tjetrin dhe perseri vazhdonin te perqafoheshin
Blerta vetem i shikonte e habitur
- eja brenda - tha Blerimi duke i buzeqeshur

- po ti nuk do me takosh - tha Bruno duke pare nga Blerta
Ajo u afrua dhe e perqafoi por jo me shume deshire

U ulen perball njeri - tjetrit
- o zot nuk po e besoj qe ti je ketu - tha Blerimi
- ne fakte as une se kisha menduar se do ta merja guximin te vija ndonjeher - tha Bruno

- po cfare behet me ty ? - pyeti Blerimi
- une si gjithmon me punet e mia - tha Bruno duke qeshur

- domethen edhe perse bere aq vite burg ti perseri nuk hoqe dore nga ajo lloj jete - tha serish Blerimi
- mendoj se kam paguar nje cmim te madhe per ate lloj jete dhe nuk ka kuptim te terhiqem pas - tha Bruno duke bere qe Blerta te shikonte Blerimin

- mesa shoh nuk je e lumtur qe jam ketu - tha duke pare shoqen e tij
- nuk eshte kjo por - tha ajo duke ulur koken

- por ke frik se mos kam ardhur te te marr Lunen  apo jo - tha ai dhe asaj ju mbushen syt me lot
Blerimi u kthye duke par gruan e tij dhe e kuptoi friken ne syt e saj

- vertet e mendoni kete gje - pyeti ai duke i pare te dy
- Jo jam i sigurt qe nuk do e thyeje kurr betimin qe bere ate dite - tha Blerimi

-ndersa une po kam frike se mos ndoshta deshira per te njohur Lunen  dhe dashuria qe ke per te do te te bejn ta thyesh ate betim - tha Blerta duke i lejuar lotet qe te dilnin nga syt e saj

- une  nuk e harroj as ate dite dhe as biseden qe ne te tre kemi bere - tha Bruno serioz duke pare friken ne syt e dy miqve  te tij

Flashback....