--
"Oğlumu özlediiimm"
Jisung askeri botlarını çıkararak kendini Minho'nun üzerine bıraktı ve sarıldı. Minho da eşinin saçlarını okşamaya başladı.
"Bende çok özledim oğlumuzu bebeğim. Az kaldı bitecek ve oğlumuza kavuşacağız"
Jisung dudaklarını büzerek daha sıkı sarıldı eşine. Oğlunun özlemi onu mahvediyordu. "Çok ağlamıyordur değil mi?"
Minho gülümseyerek eşine bebeklerinin alamadığına dair şeyler söylerken tüm tim ve felix onların tatlılığını izliyorlardı.
"Ulan bizim iyiki bebeğimiz yok ben olsam dayanamazdım."
San, yanında yorgun düşmüş wooyoung'a kollarını dolarken woo onu ittirmişti. "Bizim bir ilişkimiz yok san. Ne bebeği tanrı aşkına?"
San hala wooyoung'a sarılmaya çalışırken wooyoung ondan kaçmak için changbin'in arkasına saklandı. "kurtar beni ondan kas adamım"
"Ben senin komutanınım woo"
Wooyoung omuz silkti ve kollarını arkadan changbinin beline sardı. "Bu bizim çocukluk arkadaşı olduğumuzu değiştirmiyor. Unutma ki ben senin burnu sümüklü hallerini biliyorum"
Felix kendine engel olamayarak güldüğünde changbin ona bakmıştı. Felix eliyle ağzını kapatıp "Pardon" demişti fakat gülmeye devam ediyordu.
"Ulan woo! Ben diyor muyum senin gece altına işeyip, sabahın köründe annen fark etmesin diye alt kata inerek benden pijama aldığını?"
Wooyoung kollarını changbinden çekerek utançla yüzünü kapattı. "Sus! Sus lütfen hain. Hani bu gizli kalacaktı?"
Changbin gülerek omuz silktiğinde San, yüzünde ki sırıtış ile wooyoung'a yaklaşarak gıdıklamaya başladı.
"Öyle mi woo bey. Siz altınıza da mı işerdiniz?"
Woo, bedeninde dolaşan parmakları ittirdi ve kaşlarını çattı. "Küçüktüm ben bir kere!"
San içinde dolup taşan sevgiye engel olamıyordu. "Seni yerim ben! Sen hala küçücüksün"
Wooyoung bunu kabul etmeyerek kaşlarını daha çok çattığında tüm gözler ikisi arasındaydı. "Ben senin silah arkadaşınım san, küçük değilim"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Soldier | Changlix ✓
FanficSavaşın ortasında alevlenen bir aşk... |ChangLix| |Minsung, HyunIn, ChanMin, WooSan, YeonBin|