Bu Bir Kitap Değildir! Günlük gibi bir yerdir. Burada kendi acılarımı, dertlerimi anlatıyorum. En büyük dert benimki değil. Bunu biliyorum.
Bölümler'in Ne Zaman Geleceği Belli Olmaz...
Her yerde düzen sağlamam gerektiğini, ama benim yapmadığımı öğrendim
Belki merak ediyorsunuzdur kendine zarar veren insanlar ne hissediyor diye. Ben kendimin ne hissettiğini açıklayayım.
Önümde bıçak ve kanlı peçete duruyor. Peçetedeki kanlarla IX yazıyor. Yani 9
9. Olduğunda 10 yazacak.
Kolumu hareket ettirdiğimde acıyor. Ama bu acıyı sevmediğim insanların çektiğini düşününc rahatlıyorum. Zarar verebilecek başka birşey bulamayınca kendime zarar veriyorum.
Kendimi keserken kendi kolumu sevmediğim insanlar, hayata olan sinirim olarak görüyorum. Bu sayede sinirlenip kendimi kesiyorum. Ama sonrasında rahatlıyorum.
Evet bazen pişman oluyorum. Benim de sevdiklerim var ama sevdiklerimden bahsederken bu seferki kolumu kesme nedeninin annem olduğunu unutmayalım.
Ben aşırı sinirli bir insanım. Sinirimi çıkaracak birşeyler bulamadığım ilk zaman düşündüm. Ne yapabilirim?
İlk başta arkadaşlarım acaba ne tepki verir diye yaptım. Zaten kolumu değil, elimi kesmiştim. Tek bir damla kan düşmemişti çünkü kesmesini bilmiyordum. Yanlış yeri kesmiştim. Arkadaşlarımın bana devam et dediğini görünce kin besledim kendime.
Devam ettim kendimi kesmeye. Önce kendimden nefret ettiğim için kestim kendimi. Sonra insanlardan çıkaramadığım sinirim için.
Bembeyaz tenimin üzerinde kırmızı izler görünce tabii ki de üzülüyorum.
Ama geçecek....
Ya da geçmeyecek....
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
