Yol Kesimleri

OoooooooOİİİiiİOİİoOOO

SELAAAAĞAAAAAMMMMMMMM

Böyle güzel bir başlangıç yaptığıma bakmayın. Hâlâ mutsuzum.

Bakın şimdi size birkaç gün önce yazdığım şeyi göstereceğim.

"Kendimi bir kız olarak görmüyorum. Gerçi kimse beni bir kız olarak görmüyor. Beni kız yapan tek şey vücudumun şekli ve saçım. Tipim de erkeğe benziyor, giyimim de, tavırlarım da. Bizim baba tarafımızın erkekleri sinirlidir. Kızlar fazla sinirli değildir. Ama gel gör ki ben erkeklere benziyorum. Sinirliyim. Ben kendimi birşey olarak görmüyorum. Daha önce daha doğmadığımı söylemiştim. Doğru. Çünkü ben normal değildim. Doğarken bile normal doğmadım. Küçükken daha tatlıydım, sinirli değildim, süslenirdim. Şimdi tam tersi. Psikolojik sorunlardan dolayı karnım ağrıyor. Kalbim daralıyor. Artık açık açık ölmek istediğimi diyebiliyorum. Bunu şakaya vursam da yanımda olan ve beni dikkatle izleyen biri bunu ciddi olarak söylediğimi anlayabilir. Kimse beni anlamıyor. Ben de arkadaşlarım gibi GENÇ KIZ olmak istiyorum. Ben artık doğmak istiyorum. Ben eski İrem olmak istiyorum. Ama olmuyor. Ben arınmak istiyorum. Karekterimin farkındayım. Bunu değiştirmek istiyorum. Giyimimin farkındayım. Bu giyim tarzını sevsem de eski İremin giydiklerini de özlüyorum. Ben gerçek İrem olmak istiyorum. Bu günden sonra, elimden geldiğince İrem olmak istiyorum.     25/07/2022 23:06

Az önce çok ağladım. Uyumak için odama geldim, yatağımı derdim ve uzuuunca bir süre ağladım. Allah'a dua ettim. Kendimi avuttum. Sonra ailemden nefret ettim. Çevremden iğrendim. Sonra birilerinin beni anlaması durumda ne olacağını düşündüm. Bunları yaparken sürekli ağladım. Normalde saat 1'den sonra yatan ben, uykum var bahanesiyle saat 11 den sonra odaya gittim. Nefes almakta zorlanıyorum. Uzun zamandır bu kadar ağlamamıştım. Ağlamamı tetikleyen şey ise bu sözler: "Birazcık genç kız gibi giyin. Bak mesela aranızda ne fark var. Sizi ayıran şey saçların mı?", "Ben mesela 8. sınıfa geçtiğine inanamıyorum"

(Bitiş belli değil. Civar: 23:50-00:10)

Bugün Yeliz ablayla bu konu hakkında konuştuk. Açık açık ailemi sevmediğimi,babama gıcık kaptığımı söyledim. Beni Kocaeli'nin ve ailemin degiştirdiğini söyledim. Evdeki herkesin beni kendisine benzetmeye çalıştığını, bundan dolayı benim kafamın yandığını söyledim. Ailemle olunca mutsuz olduğumu söyledim. Kocaeli'deki insanlar yüzünden böyle olduğumu söyledim. (26/07/2022  11:30-12:57)

Çok değil.  2-3 saat felan. Ama bu süre içinde ben onu özledim. Rüyamda gördüm. Ben ne kadar zavallı bir insanım. Ben bu olmaktan nefret ediyorum. Başkalarının, ya da arkadaşlarımın zar zor hissedeceği duyguları ben çok kolayca hissediyorum. Bunlar da acıma acı katıyor. Bugün mutlu olmamı sağlayan hiçbirşey olmadı. Bugünden geriye kalan tek bir söz, tek bir anı var benim için. Anlamını, verdiği acıyı bilmeyen bir söz: "Bence sen kendi psikolojini kendin bozuyorsun"   (27/07/2022 B: 21.41)"

VAY CANINAAAĞ!