Yol Kesimleri

But, Why?

Biliyor musunuz? Ne kadar kırgın olduğumu, ne kadar çaresiz ve aptal olduğumu. Şu zamana kadar herkesi mutlu etmeye çalıştım ama sanırım hepten batırdım. Eskiden yazıp derdimi anlatabileceğim birsürü insan vardı. Şimdi ise kimseye yakın hissetmiyorum. Çünkü hepsi beni bir şekilde yargılıyor. Biri bana empati yapmadığımı söyledi. Nerden biliyor ki? Başıma ne geldiyse bu yüzden geliyor işte. Çok vicdanlı olduğum için, kendim dışında birsürü kişiyi önemsediğim için. Başından beri hiçbir şey yapmadan dursam, aynı heykel gibi, herşey daha düzgün olacaktı sanırım. Deniyorum ama ben duramıyorum. Kendi gerçek dünyamdan kaçmak için onlarla konuşuyorum. Onlar bile bana zehir ettiler hayatımı. Bir arkadaşım var, gruba neredeyse hiç yazmıyor, konuşmuyor. Keşke bende onun gibi olsam. En azından ben olaylara karışmadığım için birilerinin hayatı daha iyi olurdu?

Ben empati yapmasaydım o çocuğu gruba geri almayacaktım. Bunun için herkesin karekteri şerefsiz kalacaktı, ancak herkes grupta olmaya devam edecekti. Hangisi daha iyi acaba?

İnsanların ne yaptığı umrumda olmaması ve onların şerefsizleşmesi mi? Bana empati yap diyip sorgusuz sualsiz birini gruptan atması mı?

Yoksa herkesi mutlu yapmaya çalışırken işleri herkes için batırmam mı?

Bence benim bir beton gibi olmam en iyisi. Ama yapamıyorum. Belki Beren yanımda olsa yaparım. Belki Buğlem'i son bir kez daha görsem yaparım. Ama bunlar olmuyor. Yaşadığım ev her zaman huzursuz olacak. Olduğum ortamda beni ve çevremi mutsuz eden biri olacak. Ve ben her zamanki gibi yine ve yine yenileceğim.

Bu sefer kimseden özür dilemeyeceğim. Çünkü tek suçlu ben değilim değil mi? Herşey benim yüzümden olmadı?

Bazen cidden benim herşeyi bildiğimi mi sanıyorlar? Onlar hata yaptığında bu normal görülüyor. Ama ben hata yaptığımda idam cezası almışım gibi bana bağırıyorlar. Çok mu mutlu ve umursamaz davrandım? Çok mu deli davrandım? Yani kendi kişiliğim hakkında çok mu yalan söyledim?

Herşeyi en başa alsam keşke. Keşke Elif beni o gruba almasaydı. Böylece bugüne kadar ayrılan onlarca kişi hâlâ grupta duruyor olurdu. En başta yaptığım hata buydu zaten. Birileriyle tanışmak istemem en büyük hatam. En büyük doğrum ise bunu biliyor olmam sanırım.