YALANCILAR BİRLİĞİ

2. SİYAH MASKELİ ADAMLAR

Keyifli okumalarrrr!

1 Ekim Pazartesi, 2018

Hayat, bazen çok tuhaf olabiliyordu. Hiç ummadığınız bir anda başınıza gelen olayı daha öncesinde, "Şu senin başına gelecek," deselerdi inanmazdınız ya hani. İşte ben de şu an öyle anlardan birindeydim. Hiç tanımadığım adamların aniden hayatıma gireceklerini ve kaderime dâhil olacaklarını önceden kestirememiştim. Onları ilk defa görmüyordum, on ikinci sınıfa başlamadan önceki yaz tatilinden beri her ayın ilk pazartesileri zorunlu olarak onların yanındaydım. 7 Mayıs Salı günü, onları ilk gördüğüm tarihti. Bu sefer de onların eline düşersem eğer bu, altıncı olacaktı.

Karşı kaldırımda yüzünün tamamını kaplayan siyah kar maskeli adamın yüzünü göremesem de, onun görünmeyen gözlerinin odağında ben vardım. Muhtemelen oraya, onun yanına gitmemi bekliyordu, hem de hiç uğraşmadan. Neyseki ben, uğurunda uğraşılacak bir kız olduğum için karşı kaldırıma geçip onun yanına gitmezdim.

Siyah, jeep tarzı arabasının yanında, ayakta bekliyordu. Kötü adamlara yakışır bir şekilde siyah takım elbise giymişti. Kötü adamların neden sürekli siyah takım elbise tercih ettiklerini bilmiyorum. Siyah ceketinin içine beyaz bir gömlek giymişti ve siyah bir kravat takmıştı. Yüzünde siyah kar maskesi olduğu için yakışıklı olup olmadığı hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu fakat gömleğinin üstünde durma biçimini gördüğüm kadarıyla yapılı bir bedene sahipti.

Az önce yaptığım, kötü adamlar siyah takım elbise giyer, benzetmesine gülümseyecek gibi oldum fakat bu durumda ciddi olmam gerektiğine karar verdiğimden kendime hakim olmayı seçtim.

Ben kaldırımda öylece ona bakarken sakin yüzümün aksine beynimde tuhaf tuhaf senaryolar uçuşup duruyordu. Tamam, henüz tehlike altında değildim çünkü bana ulaşabilmesi için sürekli arabaların geçtiği yoldan karşıdan karşıya geçmesi gerekiyordu. Bu durum, bana en az beş saniye kazandırırdı.

"Kızım, ne ölümünden bahsediyorsun, yolun kenarında?" Adamdan gözümü çekip önümdeki teyzeye anlamaz gözlerle baktım. Tabii ya, az önce, ne zaman öleceğimi bilerek yaşamaktansa, geleceğin yaşatacağı olumsuzlukların tarihini bilmeden rahat rahat yaşamayı tercih ederdim, diye mırıldanmıştım. Gerçekten bu teyze, kurduğum cümlemden intihar etmek istediğimi mi düşünmüştü?

Olabilir, gerçi ben de duyduğum edebi cümleleri ilk bakışta çözemiyordum.

Şu anki hâlimden ne düşündüğünü merak ettiğim adama gözlerimi çevirdiğimde, öylece benim tarafıma baktığını gördüm fakat yüzü gizli olduğundan tepkisini göremedim.

Teyze, hâlâ benden bir cevap bekliyor olmalıydı ki, elini yüzüme doğru salladı. Tekrardan kadına baktığımda teyzeye nasıl bir cevap verebileceğimi düşündüm ama aklıma hiçbir cümle gelmedi. Maalesef ki insanlarla da pek iletişimim yoktu, bundan dolayı bir adım sağa kaydım ve sol elimle de yolu gösterdim. Umarım teyze, yoluna devam etmesi gerektiğini anlamıştır. Ben, bir de bu adrenalinimle insanlara zaman harcayıp onlarla iletişim kuramazdım.

"Yeni nesil çok asosyal," diye mırıldandı kadın. "Kızım, sakın arabaların önüne atlama!" diye beni uyardıktan sonra teyze, yoluna devam etti. Hiçbir tepki vermedim.

Vücudumdaki tüm kan bacaklarıma hücum etmiş gibi istemsizce ileri bir adım attığımda, o tüm yüzünü kaplayan siyah bereli adam da ileri bir adım attı. Hiç bozuntuya vermeden ileriye bir adım daha attığımda, o da beni taklit ediyormuş gibi yeniden ileri bir adım attı. İkimiz de birbirimize bakıyorduk ama bedenlerimiz ileriye dönüktü. Tedirginliğimi belli etmemeye çalışsam da bakışlarımın, her şeyi açık açık belli ettiğine emindim. Yüz şeklimden korktuğumu düşünmesin diye sessizce derin bir nefes aldım ve hafiften gülümsedim.