GÖNÜL YARASI(Kalp Gözü)

4.Bölüm

Araba sayılamayacak kadar büyük olan kamyon sessiz ve sakin yolda hızla ilerliyordu.Kamyonun içindeki üç kişide bu  sessizliği bozmamak adına sanki and içmişlerdi.Kimsenin ağzını bıçak açmıyordu.Karı koca ne kendi aralarında konuşuyorlardı ne de Hümeyraya soru yöneltiyorlardı.Hümeyra ise kendisine verilen  battaniyeye daha fazla sarılmış ve aynı anda bacaklarını kendisine  doğru daha fazla çekmişti.Üşmüyordu fakat saklanması gerekiyordu.Üvey babası çoktan kaçtığını anlamış olmalıydı ve büyük bir ihtimalle de peşine tanıdığı herkesi takmıştı.Bu yüzden tanınmamalıydı.

Annesinin vedalaşmadan önce verdiği peçeyle yüzünü gizlemişti ve giydiği siyah fercesiylede sadece gözleri görünüyordu.Bu sayede tanınma olasılığı neredeyse azalıyordu.Annesini hatırlayınca göz pınarları yine özgürlüklerini ilan etmişlerdi.Annesi...Bu zamana kadar sevigisini hiç göstermemiş olsa da ayrılacakları zaman ona sımsıkı sarılmış,kokusunu içine çekmiş ve kulağına kafasını oldukça karıştıran sözler fısıldamıştı.

4 Saat Önce

Genç kız ve genç kadın kendilerini bekleyen araba olmayacak kadar büyük olan kamyona doğru ilerliyorlardı.Genç kızın kamyona doğru yaklaştıkça kalp atışları hızlanıyordu.Şehrinden ayrılmak zorundaydı daha doğrusu zorunda bırakılıyordu.

Eğer gitmezse istemediği bir evlilik yapmaya zorlanacaktı ve bunu istemiyordu.Sırf üvey babasının zengin olma çabaları ve kendisine kafayı takan ayyaş,babasının eline bakan,ahlâksız bir adamın istekleri yüzünden hayatını mahfedemezdi.En azından ömrü az ise bile bu ömrünü Allah’a ve ibadetlerine daha fazla yaklaşarak geçirmeliydi.Bu dünyasını kurtaramasa bile ahiretini kurtarmalıydı.Bu düşünceyle elini kalbine bastırdı ve sanki kuş olup uçmak isteyen kalbinin hızını bir nebze olsun dindirmeye çalıştı.

Kamyona yaklaşmalarına çok az kalan bir mesafede kamyonun içinden yazmalı,orta boylu, yaşlı,güler yüzlü  bir kadın indi.Hemen ardından da yine kadınla aynı yaşta,orta boylu, beyaz saçlı,sevecen bir adam inmişti.Sevgi Hanım  gelen kişileri görünce gülümsedi ve yıllardır görmediği akrabısının yanına hızla ilerledi.Daha fazla bekleyemedi ve Nazgül Hanıma sımsıkı sarıldı.O kadar sıkı sarılıyordu ki sanki yıllarını özlemini çıkartmaya çalışıyordu.

“Nazgül,nasılsın?İyimisin?Halin vaktin nasıl kızım?”

“İyiyim,iyiyim Sevgi abla, sen nasılsın?”

“İyiyim kızım çok şükür.”

Sevgi Hanım Nazgül Hanımın huyunu bildiği için fazla soru sormadı.Nazgül Hanım konuşmayı pek sevmezdi ve yaşlı kadın bunu bildiği için hal hatır sormakla yetindi sadece.Yaşlı kadın bu seferde bakışlarını Nazgül Hanımın arkasındaki bedene doğru çevirdi.Akrabasına hâl hatır soracağım diye az kalsın genç kızı unutuyordu.Nazgül Hanım genç kıza doğru döndü ve yanına çağırdı.

“Sevgi abla bu sana bahsettiğim kızım Hümeyra.Hümeyra bunlar da akrabam Sevgi abla ve eşi Mehmet ağabey”

Genç kız başını hafifçe salladı ve gülümseyerek yaşlı kadının eline uzandı.

“Öpeyim efendim”

Yaşlı kadın hem genç kızın tavrından hemde sesinin naifliğinden çok etkilendi .Nazgül gibi soğuk bir kadının nasıl bu kadar güler yüzlü ve tatlı bir kızı olabilirdi,şaşırmıştı doğrusu.Memnuniyletle elini uzattı.

“El öpenlerin çok olsun evladım.Maşallah maşallah ne kadar terbiyeli”

Genç kız duyduğu iltifatla anında utandı.O böyle sözler duymaya fazla alışık değildi ve duyunca da hemen utanıyordu.