මන් ආයෙම පාර්ක් එක ඇතුලට යනකොට ප්රොෆෙසර්ගෙන් කෝල් එකක් ආවේ පුළුවන් ඉක්මනට කොලේජ් එකට එන්න කියලා.
අවශ්ය ලියකියවිලි ටිකත් හදලා එහා දවසේ කට්ටියම එයාර්පෝට් එකට ගියේ මව් රටට සමු දීලා අලුත් ජීවිතයක් පටන් ගන්න.
-වසර හතරකට පසු-
ආයෙම මන් මගේ මව් රටට ආවේ අවුරුදු හතරකට පස්සේ. එදා මෙතනින් ගිය පොඩි කොල්ලා දැන් ලොකු ව්යාපාරිකයෙක්. එදා මන් ගියේ තනියම හැබැයි මන් අද එන්නේ ලොකු ගාඩ් එකක් ඒ වගේම මන් ආදරේ කරන ගෑනු ළමයා එක්ක.
එයත් ගොඩක් වෙලාවට එලිසබෙත් වගේ. එයත් ඉක්මනට කේන්ති ගන්නේ එලිසබෙත් වගේ. හරියටම කිව්වා නම් එයාගෙයි එලිසබෙත්ගෙයි කිසිම වෙනසක් නෑ. කොරියාවට ආපු ගමන් මට ඕන උනේ එලිසබෙත් ව බලන්න යන්න. මගේ පලවෙනි යාළුවා.
"මෙතන ද ඔයා කියපු තැන ජන්කුක්. ඔයා හිතනවා ද එයා මෙතන ඉදි කියලා."
"අනේ මන්ද? හැබැයි මට පේන්නේ කෙනෙක් ට ඊරිසියයි වගේ."
"හනේ පිස්සු ද?"
මටත් ගස්සන් මගේ අතේ එල්ලිලා පපුවේ මූණ හංගගත්තේ හරි හුරතල් විදිහට.
"අපි දැන් පැයක් බලන් හිටියා නේ. කෝ එයා නෑ නේ. කැමති නම් යමු ද අපේ අම්මව බලන්න."
මමත් හා කියලා ඔලුව වැනුවේ එලිසබෙත් නැතුව ඇති කියලා.
පාර්ක් එකට මීටර් පනහක් ඈතින් තිබුන සොහොනට ආවේ ක්රියා ගේ අම්මව බලන්න. පපුවේ අමාරුවක් නිසා නැති උන ක්රියාගේ අම්මා තමයි මගේ ක්රියා ට එයාගේ කියන්න හිටපු එකම කෙනා.
අම්මගේ සොහොන් කොත ඉස්සරහ නපුරු ක්රියා පොඩි ළමයෙක් වගේ අඩන්න ගත්තා. මන් කිසිම කරදරයක් නොකර එයාව එතනම තියලා ටිකක් එහාට උනා. ඒත් මන් නැවතුන සොහොන් කොතෙ තිබුන නම මොහොතකට මගේ හදවත වේදනාවෙන් මිරිකලා දැම්මා.
<3-suQueen-<3
ESTÁS LEYENDO
Unknown ɢɪʀʟ «ᴄᴏᴍᴩʟᴇᴛᴇᴅ»
Fanfic"ඇයි ඔයා අඩන්නේ?" මන් මෙච්චර කල් මගෙන්ම අහපු ප්රශ්නේ එයා අද මගෙන් ඇහුවා. මන් මොනාද කියන්න ඕනේ. මට හුගක් පාලු නිසා අඩනවා කියලද නැත්තම් නොලැබුන දෙයක් ගැන හිතලා අඩනවා කියලද? ᴏɴʟy ᴀ ꜰᴀɴꜰɪᴄᴛɪᴏɴ. ᴀʟʟ ᴀʀᴇ ʙᴀꜱᴇᴅ ᴏɴ ᴍy ɪᴍᴀɢɪɴᴀᴛɪᴏɴ!