"ආයෙම සතියක් ඔයාලට දිගටම මහන්සි වෙන්න වෙනවා."
"හය්යෝ!"
ප්‍රොෆෙසර් කියනකොට ළමයි හැමෝම මූණ ඇද කරගෙන හෝල් එකෙන් එලියට ගියේ සතියකට නිදහසට සමුදෙන්න වෙනවා කියලා හිතාගෙන.
කාර්යබහුල සතියේ ප්‍රතිපල මගේ අතටම ඇවිත්. ලන්ඩන් යන්න අවස්ථාවක් ලැබිලා. මගේ ඇස් කදුළු වලින් තෙත් උනේ කියාගන්න බැරි සතුටට. වෙනදට මගෙන් වැටෙන කදුළුයි අද වැටෙන කදුළු අතරෙයි ගොඩක් ලොකු වෙනසක් තියනවා.
තේරෙන වයසේ ඉදන්ම මගේ හීනේ වුනේ මේක. මගේ ජීවිතේ අලුතෙන් පටන් ගන්න මට අවස්ථාවක්. ෆ්ලයිට් ටිකට් එක හෙට උදේට. සීයාටත් මේ ගැන කියලා මන් ගියේ එලිසබෙත්ව හම්බෙන්න.
දවසක් හරි මන් ගැන හොයල බලපු නිසා මට එයාට මේ ගැන කියන්නම ඕන උනා.
"එලිසබෙත්!"
මන් හිතපු විදිහටම එලිසබෙත් බංකුවට වෙලා හිටියා. ලාවට හිනා උන එයා අතින් සන් කලේ එයා ලගින් ඉදගන්න කියලා.
"මන් හෙට ලන්ඩන් යනවා."
"මමත් හෙට යනවා."
"කොහෙද?"
"මට යන්න ඕන කරපු තැනට."
"ඉතින් කොහෙද ඒ?"
"මන් දන්නේ නෑ."
මන් අහන ප්‍රශ්නවලට එයා දුන්න උත්තර හරි අමුතුයි. කොහොමත් මුල ඉදලම එයා අමුතු කෙනෙක් නිසා මන් හිනාවෙලා එයාගේ කොන්ඩේ ඇවිස්සුවා.
"පොඩ්ඩක් ඉන්න මන් මේ එදා දුන්න ඇදුම නේද?"
එයා ඔව් කියන්න ඔලුව වැනුවා.
"මන් යන්න කලින් ඔයා ඒක ඇදපු එක හොදයි."
"හ්ම්ම්. දැන් යන්න. ඔයාට අස්කරන්න ඇදුම් එහෙම ඇති නේ?"
"ඔයා අහන්නේ නැද්ද කොච්චර කාලෙකට ද යන්නේ කියලා."
"නෑ."
"හ්ම්ම්. මන් යන්නේ අවුරුදු හතරකට."
"එහෙනම් පරිස්සමින්..දැන් යනවා යන්න."
එයා හිනාවෙවී මාවත් තල්ලු කර කර පාර්ක්‌ එකෙන් එලියට දැම්මා.
"එයාගෙන් ෆෝන් නම්බරේ ගත්තනම් හරි."
මන් ආයෙම පාර්ක්‌ එක ඇතුලට යනකොටම,
<3-suQueen-<3
KAMU SEDANG MEMBACA
Unknown ɢɪʀʟ «ᴄᴏᴍᴩʟᴇᴛᴇᴅ»
Fiksi Penggemar"ඇයි ඔයා අඩන්නේ?" මන් මෙච්චර කල් මගෙන්ම අහපු ප්‍රශ්නේ එයා අද මගෙන් ඇහුවා. මන් මොනාද කියන්න ඕනේ. මට හුගක් පාලු නිසා අඩනවා කියලද නැත්තම් නොලැබුන දෙයක් ගැන හිතලා අඩනවා කියලද? ᴏɴʟy ᴀ ꜰᴀɴꜰɪᴄᴛɪᴏɴ. ᴀʟʟ ᴀʀᴇ ʙᴀꜱᴇᴅ ᴏɴ ᴍy ɪᴍᴀɢɪɴᴀᴛɪᴏɴ!
