မ်က္ႏွာေပၚက်ေရာက္လာတဲ့အလင္းစူးစူးေၾကာင့္ Sehunမထခ်င္ေပမယ့္ ထခဲ့ရေတာ့သည္။ေခါင္းေမာ့ၾကည့္ေတာ့ လိုက္ကာစကပြင့္လ်ွက္။
ခါးေပၚတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္အဖက္ခံထားရတာမို႔ လွည့္ၾကည့္ေတာ့ Jonginကအိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းပင္။
လည္ပင္းေတြေျခာက္ကပ္ေနတာမို႔ အဖ်ားဝင္လာျပန္ၿပီျဖစ္မည္။
သူထဖို႔ အနည္းငယ္သာလႈပ္လိုက္ေပမယ့္ Jonginကအလြတ္မေပးဘဲ သူ႔ကိုျပန္ဆြဲကာ ေစာင္ကိုပါထပ္ၿခံဳေပးသည္။
" Jongin ထေတာ့ "
" အေစာႀကီးရိွေသးတယ္ ကိုယ္အေဒၚႀကီးကိုဆန္ျပဳတ္လုပ္ေပးဖို႔ေျပာထားၿပီးၿပီ ခဏအိပ္ေနလိုက္ "
Jonginကသူ႔ထက္အရင္ႏိုးေနတာလား။
နာရီၾကည့္ေတာ့ မနက္9နာရီထိုးေနၿပီ။
ဒီအခ်ိန္ဆိုသူအလုပ္ေရာက္ေနရမယ့္အခ်ိန္။
" ဒါေပမယ့္ "
ပက္လက္လွန္အိပ္ေနတဲ့ သူ႔ကိုJonginကေဘးတေစာင္း ဆြဲကာရင္ခြင္ထဲကပ္ထားသည္။မ်က္လံုးကေတာ့မဖြင့္။ရင္ဘက္ေပၚမ်က္ႏွာအပ္ထားရသည္မို႔ Jonginရဲ့ကိုယ္သင္းနံ႔ကိုရလိုက္သည္။
" အတြင္းေရးမွဴးကိုကိုယ္phဆက္ေမးၿပီးၿပီ မနက္ပိုင္းက အလုပ္ေတြသိပ္မရိွဘူးတဲ့ ညေနမွ ရိွတာတဲ့ စိတ္ကိုေလ်ွာ့ထား ခဏေလာက္ဘဲအိပ္လိုက္ "
" အင္း "
Sehunအိပ္ေပ်ာ္ေစရန္ Jonginကလည္း ေက်ာကုန္းေလးကိုပုတ္ေပးကာ သိပ္ေပးသည္။
တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ အသံေပးၿပီး Sehunကိုေသခ်ာေစာင္ၿခံဳေပးထားခဲ့ကာ ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ကိုယူလိုက္သည္။
အဝတ္အစားပြပြတစ္ထည္ထုတ္ကာ Sehunကိုလဲေပးခဲ့ၿပီး သူကေတာ့ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္လာလိုက္သည္။
Sehunကိုဆန္ျပဳတ္တိုက္ကာ ေဆးတိုက္ၿပီးေအာက္ထပ္ဆင္းလာေတာ့ ကိုႀကီးေရာက္ေနသည္
ေဘးမွာလည္း Yixing hyungပါ ပါလာသည္။
" အိမ္မွာရိွေနတာဘဲ "
" ဟုတ္တယ္ကိုႀကီး Sehunလည္းေနမေကာင္းတာနဲ႔ "
" ဟမ္ Sehunကေနမေကာင္းဘူးလား ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ "
Suho မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာမၾကည့္ဘဲ လည္ပင္းပြတ္ကာ မ်က္လံုးကလည္းဟိုေရာက္ဒီေရာက္ျဖစ္ေနသည္မို႔ သိလိုက္ပါတယ္။ ဒီကေလးေတြေတာ့ေလ ။
