" သားလေး 1နှစ်ပြည့်ရင် ငါအလုပ်ပြန်လုပ်မယ်နော် "
ဖြစ်ချင်တာပြောပြပေမယ့် Jonginလက်မခံမှာလည်းစိုးရိမ်ရသည်။
Jonginလက်မခံဘူးဆိုတာသသသိပေမယ့် သူကိုယ်တိုင်ကလည်း အိမ်မှာနေပြီး ကလေးဘဲထိန်းနေဖို့ဆိုတာမဖြစ်နိုင်။
ကျောင်းပြီးတည်းက လုပ်ငန်းခွင်ဝင်လာတာမို့ အလုပ်ကသူ့ရဲ့ မိသားစုလိုဖြစ်နေပြီ။
Jonginက အနားရပ်နေသောသူ့ကို လက်ဆွဲကာ ကုတင်မှာထိုင်စေသည်။လက်နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး
" Hunအလုပ် လုပ်ချင်တဲ့စိတ်ကို ကိုယ်နားလည်ပါတယ် ဒါပေမယ့်Hunရယ် သားလေး1နှစ်ပြည့်ရင်ဆိုတာကတော့ ကိုယ်လက်မခံချင်ဘူး သားကတနေကုန်Hunနားဘဲကပ်နေတာလေ ပြီးတော့သားကိုသူစိမ်းတွေလက်ထဲ မထားချင်ဘူး အိမ်မှာဘဲနေပါလား Hunလည်းနေအရမ်းကောင်းသေးတာမှမဟုတ်တာ "
" ငါနေကောင်းနေပါပြီ အရမ်းကြီးစိတ်ပူစရာလည်းမရှိဘူး ပြီးတော့ ငါအိမ်မှာဘဲမနေနိုင်ဘူး Jongin ....မင်း သားကိုစိတ်မချရင် ငါသားလေး ၂နှစ်ကျော်လောက်မှ လုပ်ငန်းခွင်ထဲပြန်ဝင်လိုက်မယ် သားကိုနာနီတွေနဲ့စိတ်မချရင် မင်းတစ်လှည့်ထိန်း ငါတစ်လှည့်ထိန်းလုပ်ကြမယ်လေ "
Hunကိုပြောလို့မရတာသေချာနေတော့ Jonginမှာလက်ခံရတော့သည်။
အလုပ်ထဲပြန်ဝင်ရင် အရင်လိုstressတွေပိပြီး ညဘက်အိပ်မပျော်တာတွေဖြစ်လာအောင် ပြောရမည်။
သားလေး၂နှစ်ကျော်မှဆိုတော့ ကြားထဲဖြောင်းဖြဖို့အချိန်တော့ရှိသေးတာမို့ ဖြောင်းဖြကြည့်ရမည်။
သွားပေါက်လာတဲ့သားက တစ်ခုခုဆို ဟိုဟာဆွဲဖြဲ ဒီဟာဆွဲဖြဲလုပ်တတ်လွန်းလို့ ဘေးနားဘာမှမထားရဲ။
အစားကောင်းတာမို့ ဗိုက်လေးပူပူလေးဖြစ်နေတော့ သူ့အဘွားတွေဝယ်ပေးထားတဲတစ်ချို့အဝတ်အစားတွေဆိုမတော်တော့ပါ။
" ဘူဘူ ဘူဘူ ဘူဘူ "
Sehunကမီးဖိုချောင်မှာ သားစားဖို့ အသီးလေးတွေအတုံးသေးသေးလှီးနေတာမြင်တော့ ကလေးထိုင်ခုံပေါ်ကသားက သူ့ဗိုက်ပုတ်ကာ ဘူဘူ ဘူဘူဆိုကာအော်နေတော့သည်။
