" ခုထက္ထိ အဲ့အေကာင္နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရိွေနတုန္းဘဲလားး!!! "
"ေျဖေလ Hun !! ေျဖ!! "
ပခံုးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာေမးလာေသာJonginေၾကာင့္ Sehunလည္းစိတ္ညစ္ရသည္။သူသိမွာဆိုးလို႔ အဝတ္လဲခန္းထဲဝင္ၿပီးျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ေျပာတာေတာင္ မရ။
" သူကငါ့ရဲ့လုပ္ငန္းပါတနာဘဲေလ Jongin ငါအလုပ္ျပန္လုပ္ၿပီဆိုလို႔ အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးၿပီး ပေရာဂ်က္ကိစၥေျပာတာေလာက္ဘဲ ခဏဖယ္ၪီး! "
"မဖယ္ဘူး Hun!!! "
သူကိုယ္ကိုခဏတြန္းကာ အျပင္ထြက္ဖို႔ျပင္တာကို မထြက္ခိုင္းဘဲ အထဲျပန္ဝင္ေစျပန္သည္။အျပင္မွာသားတစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနမယ့္ဟာ သူကေအာ္ေတာ့ သားကေၾကာက္ေနေတာ့မွာ။
"အျပင္မွာ သားတစ္ေယာက္တည္း Jongin "
" အေဒၚႀကီး Jihunေလးကိုေအာက္ေခၚသြားလိုက္ "
" ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကိုေလး Jihunေလးလာလာ အေဒၚႀကီးနဲ႔ေအာက္ဆင္းရေအာင္ "
" ဟင့္ ပါး ပါး ဟင့္ ဒယ္ ဒီ "
သံပုရာရည္ခြက္လာခ်ေပးေသာအေဒၚႀကီးမွာလည္း အစ္ကိုေလးႏွစ္ေယာက္ေအာ္သံေၾကာင့္ တိတ္တိတ္ေလးဝင္ကာျပန္ထြက္ဖို႔ျပင္ေပမယ့္ အစ္ကိုေလးJonginက Jihunေလးကိုေခၚသြားခိုင္းေတာ့ သူလည္းျမန္ျမန္ပင္ေခၚကာ ထြက္လာရသည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေအာ္သံေၾကာင့္ သားကငိုသံေလးေပါက္ကာအေဒၚႀကီးလက္ထဲပါသြားေလသည္။
Simonနဲ႔ပတ္သက္ရင္ Jonginဟာအထင္အတိုင္းပင္။
ခုထက္ထိ သူ႔ကိုမယံု။
" ကိုယ့္ကိုအဲ့လိုမၾကည့္နဲ႔ Hun "
" မင္း ဘာျဖစ္ျပန္တာလဲ Jongin ! "
" အဲ့လူေလ Simonဆိုတဲ့ အဲ့အေကာင္ေပါ့ "
" Jongin... မင္းေျပာေတာ့ ငါ့ကိုယံုတယ္ဆို "
မ်က္ရည္က်ကာေျပာလာေသာ Hunေၾကာင့္ Jonginႏွလံုးသားနာက်င္ရသည္။
သူကိုယ္တိုင္ကိုက Hunနဲ႔ပတ္သက္ရင္အထိမခံ။ကိုယ့္စိတ္ကိုလည္း ထိန္းခ်ဳပ္၍မရ။
ပါးေပၚကမ်က္ရည္စကိုသုတ္ေပးၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ပါးေလးကိုထိကိုင္ေစကာ
