"အကို...အကို...အကို!."
"ဟမ်!!"
"ကျွန်တော်ပြောနေတာမကြားဘူးလားဟင်"
"အမ်!ညီလေးဘာပြောလိုက်တာလဲ!"
"ဒီမှာ အကို့အတွက် coffee ရပြီ"
"ေအာ် sorry ညီလေး အကိုနည်းနည်းအတွေးလွန်သွားလို့"
"ရပါတယ်အကို"
"Ommm"
ကောင်လေးလည်းဂျောင်ကုရှေ့မှာcoffeeခွက်လေးချခဲ့ပြီး ဆော့ဂျင်ရှိရာ counterဘက်ကိုပြန်လာခဲ့သည်။
"Hyung"
"ဘာလဲ"
"ဟီးးအရည်ပျော်ကျနေပြီလားလို့ခေါ်ကြည့်တာ"
"ဘာပြောတယ်"
ဧည့်သည်ရှိနေတာမို့နှစ်ယောက်သားတိုးတိုးတိုးတိုးသာစကားပြောနေကြသည်။
"Hyung ကလည်းဟိုကနေhyungကိုဒီလောက်ထိကြည့်နေတာကိုမတွေ့ဘူးလား"
"ဘာ!.ဘာမှမတွေ့ဘူး စကားမများနဲ့ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်လုပ် သွား!"
"အမယ်လေး မောင်းထုတ်မနေပါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း coffee order မှာထားတာတွေသွားပို့ဖို့အချိန်ရောက်ပြီ သွားလိုက်အုံးမယ် ဧည့်သည်ကိုဂရုစိုက်လိုက်နော်"
"ဟမ်! coffee ပို့ရမယ့်အချိန်ရောက်ပြီလား"
"ရောက်ပြီရောက်ပြီ သွားတော့မယ် bye bye"
"အာ..ခ!."
ခဏလေးလို့ပြောချင်ပေမယ့်လည်း orderတွေဖြစ်နေတာကြောင့် ဆော့ဂျင်ခွင့်ပြုလိုက်ရသည်။ ဟိုလူနဲ့နှစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့ရတော့မှာမို့ ဆော့ဂျင်အနည်းငယ်တော့ကြောက်မိသည်။ လူကောင်းလားလူဆိုးလားမသိပေမယ့် ခုနကတည်းကသူ့ကိုတစ်ချက် မျက်နှာမလွဲပဲကြည့်နေတာကြောင့် ဆော့ဂျင်စိတ်ထဲတော့သိပ်မသက်သာလှပေ။
ဆော့ဂျင်အတွေးတွေနဲ့စိတ်အိုက်လာတာကြောင့်တိုးတိုးလေးသက်ပြင်းချမိသည်။
"ဘာတွေကြောင့်များသက်ပြင်းချနေရတာလဲ"
"ဟမ်!.ဟင်!."
ဆော့ဂျင်သက်ပြင်းချလိုက်ပြီးချိန်ခဏလေးမှာပဲ ဆော့ဂျင်ဘေးမှာဘွားကနဲပေါ်လာပြီး အမေးသဘောဆောင်တဲ့စကားကိုပြောလာတာကြောင့် ဆော့ဂျင်ရုတ်တရက်လန့်သွားရသည်။
YOU ARE READING
𝐃𝐎𝐍'𝐓!!! (Completed)
Fanfiction𝐏𝐬𝐲𝐜𝐡𝐨 တစ်ယောက်ရဲ့ဘဝထဲကိုမှနူးညံ့တဲ့အချစ်တစ်ခုဝင်ရောက်လာတဲ့အခါ...
