Ring...Ring...Ring...
ချစ်ရသူရဲ့ကိုယ်နွေးနွေးလေးကိုဖတ်ပြီးအိပ်ရတဲ့ညဟာဂျောင်ကုအတွက်အချိုမြိန်ဆုံးည။
ထိုညဟာသာမာန်ညတွေထက်ပို၍ပင်တိုနေသလား။
မနက်စောစောလာတဲ့ဖုန်းသံကြောင့်ချစ်ရသူရဲ့ခါးသိမ်သိမ်လေးပေါ်ဖက်တွယ်ထားသောလက်ကိုဖယ်ချရင်းချစ်ရသူလေးမနိုးသွားရလေအောင်အခန်းပြင်ထွက်ကာဖုန်းဖြေရတော့သည်။
"Hello!"
"အကိုလေး ကျန်းမာပါတယ်နော်"
"လိုရင်းကိုပြော!"
"ဟုတ်ကဲ့ဒီညအကိုလေးအတွက်ပျော်စရာလေးတွေစုထားပေးပါတယ် အကိုလေးအကြိုက်ကြီးပဲမို့ပြန်လာစေချင်ပါတယ်"
အင်း။စဥ်းစားကြည့်လိုက်တော့သူလူမသတ်ရတာဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ။တစ်ပတ်မှာ3၊4ရက်လောက်လူသတ်ရမှစားဝင်အိပ်ပျော်တဲ့ကောင်အခုတော့လူသတ်ရမှာထက်ချစ်ရသူဘေးမှာနေရဖို့နဲ့ချစ်ရသူကိုပျော်အောင်ထားနိုင်ဖို့သာစိတ်ထဲရှိသည်။သို့ပေမယ့်သူအကြိုက်ဆုံးလူသတ်ရတာကိုတော့သူမမေ့လျော့။အခွင့်သာရင်လူသတ်အုံးမည်။
"ငါအခြေအနေကြည့်ပြီးလာခဲ့မယ် တစ်ယောက် မှမလွတ်သွားစေနဲ့"
"စိတ်ချပါအကိုလေး"
နှစ်ဖက်လုံးဖုန်းချလိုက်ပြီးနောက်...
"အကိုလေး အကိုလေးဂျောင်ကုဒီညပြန်လာမယ်ထင်တယ်"
"ဒါအခွင့်အရေးပဲ"
"ဒီလိုလုပ်လို့ဖြစ်ပါ့မလား"
"မဖြစ်လို့မရဘူး ငါဂျောင်ကုထိခိုက်မှာကိုတော့လက်ပိုက်ကြည့်မနေနိုင်ဘူး"
"အကိုလေးဂျောင်ကုလည်းသိလောက်မှာပါ တော်ကြာအကိုလေးဝင်ပါမှပိုစိုး!"
"မင်းပါးစပ်ပိတ်လိုက်!ဂျောင်ကုကအခုအချစ်မွှန်နေတာဘာမှမမြင်ဘူး ငါဒီလိုမလုပ်ရင်ငါ့ညီထိခိုက်လိမ့်မယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ အကိုလေးသဘောပါပဲ"
"......"
ကျွီ...
ဂျောင်ကုအခန်းထဲပြန်ဝင်လာသည်ထိစောင်အောက်ကမထွက်သေးပဲနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေဆဲဖြစ်သောသူ။
YOU ARE READING
𝐃𝐎𝐍'𝐓!!! (Completed)
Fanfic𝐏𝐬𝐲𝐜𝐡𝐨 တစ်ယောက်ရဲ့ဘဝထဲကိုမှနူးညံ့တဲ့အချစ်တစ်ခုဝင်ရောက်လာတဲ့အခါ...
