Kulaklık － Peter Parker

012

Evet, geç kaldım.

Dün akşam MJ ile sohbet ettikten sonra kitap okudum ve zamanın nasıl geçtiğini bile fark etmediğim için geç uyumuş oldum. Sonuç şu anda okula geç kaldım.

Normalde Tom beni kaldırdı geç kalmama bile müsaade etmezdi ama bu sabah MJ ve Tom'u evde bulamadım.

Buzdolabına asılmış bir not bulmuştum, notta; çekimler için çağırdılar, seni kaldırmak istemedik. Kahvaltını güzelce yap. -Tom yazıyordu.

Üzgünüm Tom ama kahvaltının güzelini geç hiç yapmadım.

Okula girdikten sonra nefes nefese kalmıştım, soluklandım. Buradan sonrasını koşmak istemediğim için hızlı adımlarla ilerlerken bir kol tarafından çekildim.

Beni çeken kişinin yüzüne baktım. Liz...

Gerçekten şu anda derse geç kaldım ve bu kızla mı uğraşmam gerekiyor? Tanrım beni neyle sınıyorsun?

"Evet?" dedim ne olduğunu sorarcasına.

"Sadece küçük bir uyarıda bulunmak istiyorum."

"Nedir o?"

"Kendine çok fazla güvenme. Carla Morrison olman hiçbir şeyi değiştirmez. Burası benim krallığım burada Liz Allan kuralları geçer."

"Ciddi misin? Sadece birkaç saatlik bulunduğumuz yeri kendi krallığın mı ilan ettin? Bu kadar düşeceğini asla tahmin etmezdim. Sadece birkaç saatlik yeri kendine layık görüyorsan bu benim sorunum değil ve ayrıca... Carla Morrison olmam umurunda dahi değil. Senin de dün dediğin gibi ben de normal bir insanım."

Liz sinirden köpürürken, "Güzel, bunu bilmen ne hoş." dedi yapmacık gülümsemeyle.

Ben de ona gülümsedim ve "Bittiyse gidebilir miyim Liz Allan?" dedim adına vurgu yaparak.

Daha deminden beri tuttuğu kolumu bıraktı ve sadece bana baktı. Ona bakma gereksinimi bile duymadan arkamı dönüp sınıfıma doğru ilerledim.

Daha demin yaşadığım bu konuşma şu zamana kadar yaşadığım en saçma konuşmaydı.

Sınıfa giderken tekrardan kolumdan çekilmemle sinirle, "Yeter ya! Anladım senin krallığın-" dedim.

Beni çeken kişiyi görünce hemen sustum çünkü karşımda ki kişi Peter'dı.

"Peter?" dedim şaşkınca.

"Uhm... Merhaba? Sinirlisin bakıyorum da." dedi daha deminki sinirli hâlimi toparlamak adına.

Kendimi toparladım ve gülümseyerek, "Şey evet..." dedim.

"Liz sana ne dedi?"

Anlamazdan gelerek, "Ne?" dedim.

"Liz sana ne dedi?" diye sorusunu yeniledi.

"Önemli bir şey değil, öyle zırvaladı." diye durumu geçiştirdim.

"Carla eğer Liz sana üzecek herhangi bir şey söylerse bana söyle, olur mu?" dedi.

"Tamam, söylerim. Teşekkürler."

Gülümsedim.

Gülümsedi ve başıyla beni onayladı.

"Şimdi gitmem gerekiyor çünkü derse geç kaldım ve anlaşılan sen de geç kaldın." dedim Peter'ı süzer gibi konuşurken.