Okruchy istnienia

...

Krew ścieka
po mej skroni

Nadszedł mój czas
zegar mnie goni

Lecz nim wybije
ostatnią godzinę

Ostatni kieliszek
trunku wypije

Ostatniego walca
zatańczę samotnie

Mimo braku publiczności
ukłonie się skromnie

a później
ostatni raz zapłaczę

I pełna spokoju
wyzuta z życia

odejdę ze śmiercią
życzliwym starcem

ona me wszystkie rany ukoi
o problemach pomoże zapomnieć

pocieszy
zapłacze nad mym losem

dwa wyrzutki
ofiary losu