Będę cię kołysać do snu
Zostanę poduszką dla twych rzewnych łez samotności
Uzyskasz zrozumienie
Przyjaciela
W zamian za kroplę litości
Będę stać murem
Choćby asami
Strzelali
Żali wysłucham
Choćby wszyscy inni
Się nie przejmowali
Będę twoim osobistym błaznem
Innego dnia terapeutą
Zmieniaj do woli
Pod pociąg się rzucę
Jeśli choć krztynę
Cię to zadowoli
Samotny człowiek zdolny jest
Do ogromnych poświęceń
Dla momentu bliskości
W walce o szczęście
CZYTASZ
Okruchy istnienia
PoesíaKolejna książka, znów się nad sobą użalam. Ale kto wie, może ktoś poczuje się zrozumiany?
