Oddech
trzęsą mi się ręce
Rzewny łez potok
bo nie chcę już czuć więcej
Pragnę zabić to wszystko
więc zatruwam się od środka
Tęsknię za śmiercią
przyjaciółką którą niedługo spotkam
CZYTASZ
Okruchy istnienia
PoesíaKolejna książka, znów się nad sobą użalam. Ale kto wie, może ktoś poczuje się zrozumiany?
Nie chcę już czuć więcej, niech bić przestanie moje serce
Oddech
trzęsą mi się ręce
Rzewny łez potok
bo nie chcę już czuć więcej
Pragnę zabić to wszystko
więc zatruwam się od środka
Tęsknię za śmiercią
przyjaciółką którą niedługo spotkam
