Skończę ze sobą
o zachodzie słońca
Mym cierpieniom
nie będzie końca
Karać się
jedynie to potrafię
Zatem swych cennych łez
nie marnuj na mnie
Nie zasługuję
na odpoczynek
Nienawiść do samej siebie
nigdy nie przeminie
Nie myśl o mnie zbyt długo
taka moja karma
Poniekąd cierpieć lubię
zatem dość marna
CZYTASZ
Okruchy istnienia
PoesíaKolejna książka, znów się nad sobą użalam. Ale kto wie, może ktoś poczuje się zrozumiany?
