Sister Of Red Braids

7. I'm here for you

Śmierć ojca Gilberta, jego wyjazd, złoto na wyspie, nowy nauczyciel - a raczej nauczycielka, powrót Gilberta, wizyta w wiosce Indian… 

Przeglądam strony mojego małego dzienniczka myśląc o tym jak wiele ostatnio działo się tu w Avonlea. Ja i Ania kilka dni temu skończyłyśmy już 16 lat i naszym celem jest dowiedzenie się czegoś o naszych rodzicach, chociaż jestem wdzięczna Maryli i Mateuszowi to jednak chce wiedzieć czy kiedyś gdzieś było moje małe miejsce na ziemi wśród cudownej dwójki kochających nas ludzi. 

Wstałam z krzesła na którym siedziałam i ostatni raz zerkając na widoki za oknem zeszłam na dól zobaczyć czy nie jestem potrzebna, zauważam gilberta za drzwiami.

Przyjechał po Dolphin, Mary jest chora na sepsę a to oznacza tylko jedno - wkrótce umrze…

-Przejdę się…

- Mogę pójść z tobą? - spoglądam na bruneta, on tylko skina głową i odwraca się na pięcie.

Powoli idę za nim, chwilę szliśmy w milczeniu aż Gilbert zaczął się obwiniać o to co się dzieje. 

- Gilbercie… proszę cię przestań, to nie twoja wina. Wiem, że jest ci ciężko ale czasem choroby są nieuniknione i zdarzy się że nic nie możemy wtedy zrobić… - Złapałam go za rękę przez co się zatrzymał i spojrzał na mnie, dzisiaj pierwszy raz od jakiegoś czasu mogłam się przypatrzeć jego pięknym czekoladowym oczom.

- Wiem ale jest to jest ciężkie Emi… Cholernie boli mnie widok Sebastiana który nie wie co ma ze sobą teraz zrobić, widok niczego nie świadomej Dolphine oraz Mery…. - Powiedział łamiącym się głosem, a jego oczy się zaszkliły.

Nie wiedząc co mam zrobić po prostu go przytuliłam i szepnęłam cicho że nie ważne co by się działo ja jestem tu dla niego….

Gilbert objął mnie mocno i cicho szlochając wtulił twarz w moje włosy i szalik.

Staliśmy tak dłuższą chwilę aż chłopak nie odsunął się ode mnie, oparłam jego policzki a on złapał mnie za rękę I poprowadził w stronę swojego domu…

Przesiedziałam z Anią i Mary dość dużo czasu, wyszliśmy dopiero gdy już było zmęczona i śpiącą. Zadała nam sporo pytań na temat naszego życia - Ania odpowiadała jej na wszystkie ja jednak byłam nieobecna i błądziłam myślami gdzieś daleko. 

. Gilbert

Siedziałem zamyślony na łóżku, myślałem nad tym wszystkim co się wydarzyło.
Życie jest niesprawiedliwe.... Wzdycham ciężko I znowu zaczynam się obwiniać o to wszystko, ale już po chwili przestaje.  Na myśl przychodzi mi Emily i to co dzisiaj mi powiedziała... "Jestem tu dla ciebie... pamiętaj o tym Gilbercie"
Nie musiała że mną iść, nie musiała mnie słuchać ani pocieszać  jednak to zrobiła. Mimo tego od zawsze zdawało mi się że za mną nie przepada - Może to dlatego że kiedyś nazwałem ją piegusem? Ale to nie moja wina że jej twarz jest przyozdobiona słodkimi piegami które dodaj jej uroku....

Nie Gilber - Stop

Nie mogę tak myśleć, ona jest tylko przyjaciółką a ja mam panienkę Winifred - znaczy nie mam ślę ubiegam się i nią.

Ale czy na pewno to Wibofred darze uczuciem? Czy moje serce nie należy już do kogoś innego?

Z takimi myślami w głowie nawet nie wiedząc kiedy zasnąłem.

••••••

Rozdział jest krótki ale mam nadzieję że jednak komuś się spodoba. Dawno nic tu nie dodawałam ale może to nadrobię