Αγαπημένη μου

Το γοβάκι

Μετά από ώρες χορού και μουσικής, η Ασημίνα αποφάσισε να γυρίσει σπίτι. Η αδερφές της είχαν φύγει ήδη , οπότε γύρισε μόνη της. Στον δρόμο ένας άνδρας με κουκούλα και μαύρα ρούχα της επιτέθηκε.
   Άρχισε να φωνάζει, ενώ ο άντρας της έκλεισε το στόμα. Δίπλα ήταν ένα κεντρακι , εκεί που γινόταν η γιορτή της νομαρχίας. Ο Νικηφόρος, έτρεξε γρήγορα έξω , ακούγοντας τις φωνές της νεαρής κοπέλας.
Ν: Τι κάνεις εκεί; Κάθαρμα ! Είπε και προσπάθησε να τον ξεκολλήσει από την κοπέλα .
Επιτέλους τα κατάφερε . Τον ξεκόλλησε και άρχισε να τον χτυπάει .
Α: Μη ! Σταματήστε, τι κάνετε ; Πάτε καλά ! Σταματήστε. Προσπάθησε να τους χωρίσει.
Ν: Εξαφανίσου ! Να μη σε ξαναδώ στα μάτια μου! Ο άντρας έφυγε τρέχοντας, και ο Νικηφόρος πήγε κοντά στην Ασημίνα.
Ν: Είστε καλά ; Ελάτε μέσα να σας φροντίσω λίγο τις πληγές σας .
Α: Εντάξει, καλά είμαι, δεν χρειάζεται. Ευχαριστώ!
Ν: Όχι , σας παρακαλώ, τουλάχιστον να σας συνοδεψω σπίτι.
Α: Δεν χρειάζεται σας είπα. Είμαι καλά . Ευχαριστώ.
Ν: Ελάτε δεσποινίς μου, για λίγο να σας φτιάξω και το γοβάκι σας , έχει σπάσει πως θα πάτε σπίτι.
Α: Καλά , θα έρθω αλλά για λίγο, θα με περιμένουν οι αδερφές μου.
Ν: Ναι , εντάξει.
Μπήκαν μέσα κι ο Νικηφόρος τη βοήθησε να κάτσει .
Α: Ευχαριστώ.
Ο Νικηφόρος, πήρε το γοβάκι και πήγε μέσα να το κολλήσει . Η Ασημίνα, χαμογέλασε. Γυρνώντας, ο Νικηφόρος, κρατούσε το οινόπνευμα και το βαμβάκι.
Ν: Με την ευκαιρία, έφερα και το οινόπνευμα. Οι πληγές σας είναι χάλια , να σας το απολυμανω λίγο να μην μολυνθεί.
Α: Εντάξει, ευχαριστώ, θα το κάνω μόνη μου, μπορώ δεν χρειάζεται να μπαίνετε στο κόπο .
Ν: Γιατί δεν θέλετε, αφήστε μου σας παρακαλώ να σας φροντίσω .
Α: Με σώσατε σας έχω ήδη μια υποχρέωση, δεν χρειάζεται.
Ν: Τουλάχιστον, αφήστε με να σας φορέσω το γοβάκι σας.
Ο Νικηφόρος, δεν περίμενε την απάντηση της Ασημίνας και της το φόρεσε .

Α: Σας ευχαριστώ πολύ για όλα. Πρέπει φύγω με συγχωρείτε.
Η Ασημίνα σηκώθηκε και έτρεξε έξω . Ν: Δεν μου είπατε ! Πως σας λένε δεσποινίς μου;
Α: Ασημίνα Σταμίρη!
Ν: Νικηφόρος Σεβαστός!