Politician Series #1: The Mayor (COMPLETED|| EDITING)

CHAPTER 12

VIENNA'S POINT OF VIEW:

"You really don't feel and see it, do you?" Ramdam ko ang lungkot sa pagkakasabi niyang iyon.

I confusely looked at him. Hindi ko mashadong makita ang mukha niya, dahil medyo madilim ang labas at sa tingin ko ay uulan na, hindi rin nakabukas ang ilaw dito sa loob ng sasakyan kaya talagang hindi ko maaninag ang mukha ni Dion.

"What you do you mean, Mayor? I mean Dion!"

Hindi niya mapigilang malito kung ano nga ba ang itatawag niya dito. Nakasanayan na niyang tawagin itong kasama ang Mayor. Hindi rin maalis sa isipan niya baka kapag tinawag niya itong muli na Mayor ay baka bigla a lamang siya nitong halikan nanaman.

It looks like against the law that you just kiss someone you don't even know. When you both kiss and you're not even in a relationship with that person.

Alam naman niyang mashadong mababaw na dahilan iyon. Marami rin naman na kapag may humalik sa kanila at kahit niya ito kasintahan ay talaga namang magrereklamo ito at kasabay sa pag-iisip na napakadisrespectful ang walang kahihiyan na ginawa nito.

"You don't need to answer it. Alam ko na kung ano ang isasagot mo. You'll just deny it. Just put us all out of our misery and admit it already."

Hindi makapaniwalang na napatitig ako sa kaniya ng mariin. "Ano bang pinagsasabi mo jan? Paano ko aaminin sayo kung hindi mo naman sinasabi kung ano ang tinutukoy mo? Are you out of your mind and don't even know what are you talking about?"

"Calm down, just be quiet. Hindi mo na kailangan pang malaman..." Napairap na lamang ako dahil sa sinabi niya. Minsan talaga ay napakalabo nitong kausap.

Hindi na ako kumibo pa at sa may bintana ng sasakyan na lamang ako tumingin. Nagsimulang umulan at pinapanood ko lamang ang basang bintana.

---

"Nandito na tayo. Take care okay? You need to rest, Vienna." Tumango naman ako sa kaniya at nginitihan siya.

"Thank you sa paghatid." Tumango lamang siya habang deretsyong nakatingin sa mata ko. Pinagbuksanan narin ako ng bodyguard niya ang pinto ng kotse ni Dion.

Kasabay ng pagbaba ko sa kotse ni Mayor Dion, ay siyang pagbukas rin ng gate at lumabas ang guard dito sa bahay ko na may hawak na payong at kaagad niya ako pinayungan.

Muli akong tumingin kay Dion, at muling nagtagpo ang mga mata namin. Tila akong nakuryente sa paraan na pagtitig niya sa 'kin. Naiilang man ay tumango ako sa kaniya. Papasok na kami sa loob, pero napahinto rin ako sa paglalakad ng marinig ko siyang nagsalita.

"Call or text me if you need something or help? Don't be shy to contact me, Vienna." Mahinahong sambit nito. Tumango naman ako sa kaniya at akmang papasok na ako ay saka lang ako may naalala. Tumingin ako sa kaniya at halatang inaantay rin niya ang sasabihin ko.

"Hindi ko alam ang number mo. Ano facebook account mo para i-add na lang kita at sa messenger na lamang kita i-chat." Kumunot ang noo nitong nakatingin sa kaniya ngayon.

"Wala akong facebook." Napahinga na lamang siya ng malalim dahil sa sinabi nito. "Mga matatanda nga naman!"

"What?" Umiling siya at pilit niya itong nginitihan.

"Stop lying, Vienna. I told you hindi pa ako matanda, I'm just only thirty-six- year-old at hindi pa ako matanda. Wala lang talaga akong social media kahit pa messenger man lang. I just don't know how to use it." Napangiwi siya sa sinabi nito.