Politician Series #1: The Mayor (COMPLETED|| EDITING)

CHAPTER 27

VIENNA'S POINT OF VIEW:

It's been 2 weeks since the last time I saw Dion, and now I'm leaving here in the Philippines. I want to move on. I want to forget all the pains and past.

"Anak sigurado ka ba sa desisyon mong tumira sa Russia? How about your company?" Inilagay ni Mom ang iba kong gamit sa loob ng mga maleta ko.

"Mom, don't worry during vacation ay babalik po ako dito for sure. About my company, kayo na po muna ang bahala doon. Kailangan ko ring ayusin ang mga ibang problema sa kompanya natin sa Russia."

Lumapit siya sa akin at niyakap ng mahigpit. "Ang anak ko talaga, hindi na baby..." Pagtatampo nito. Napangiti ako dahil sa sinabi niya. "Don't worry, Mom. Ako parin naman ang nag-iisang anak niyo ni Dad."

"Two beautiful women, let's go at baka ma-late ka pa sa light mo, Anak!" Tawag atensyon ni Dad.

Pagkababa namin ay bago ako pumasok sa Van ay pinagmasdan ko muna ang buong bahay ko. Ngumiti ako ng mapakla at pumasok na sa loob.

Pagkarating namin sa airport ay nagpaalam na ako kanila Mom and Dad.

"Take care okay? Ingat kayo ng apo ko. Pagkarating niyo doon ay sasalubungin ka ng mga pinsan mo. I-escort ka narin para siguradong ligtas kayo." Malungkot na sabi ni Mam at maingat niyang hinimas ang tiyan ko.

"Sige na po, Mom and Dad." Ngumiti ako sa kanila at hinila ko na ang mga maleta ko papasok sa loob.

Papasok na sana ako, pero kaagad akong napatigil dahil nakita ko sila Mom and Dad na nakangiti at ang mas ikinagulat ko ay may mga maletang hawak narin sila. Saan nila kinuha iyon? Wala naman na akong ibang maleta pang nakita kanina sa loob ng van ah?

"Do you think hahayaan namin na mag-isa ka doon? Of course no way. . . mas mabuting samahan na namin." Masayang sabi ni Dad. Natawa ako dahil sa sinabi nila. Nakita ko ang ibang bodyguard ni Dad at umalis na habang nakasakay sa van.

Pumasok na kami sa loob at bago kami tuloyang umalis ay lumingon muna ako sa likuran ko at umaasang meron siya.

Wala. He's not here.

I'm leaving here in the Philippines while carrying our first child and without telling to him that I am pregnant

I'm still hoping na sana ay dumating siya.

But I realized, I don't need him anymore...

I'm Vienna and I am a strong woman. I don't sit around feeling sorry for myself, nor let people mistreat me. I don't respond to people who dictate to me or try to bring me down. If I fall, I will rise up even stronger because I am a survivor and not a victim. I am in control of my life and there is nothing I can't achieve and I will raise our first child better than what everyone expected.

I knew that I am brave, strong, broken at twice.

Tumalikod na ako at sa bawat hakbang ko ay unti-unting pagtulo ng luha ko. Finally, makakaalis narin ako sa lahat ng sakit na nararamdaman ko.

---

"Dobroye utro, mama. Muah!"