A/N: Bago ko umpisahan ang maikling kwentong ito, gusto ko lang batiin ang kaibigan ko na writer rin:
cloejoy_29 and SpeedCrow
Shout out po saiyo bb! ^_^
This story is Dedicated to my friends and also to my fellow writers and readers.
VOTE and COMMENT is highly recommended! ^_^
***
PAINFUL FATE (One-shot Story)
"Sigurado ka bang dito na kita iiwan?" Ani ni Jaile. "samahan na kaya kitang umuwi sainyo, gabi na. Maraming lok-"
"Nako, huwag na." pag puputol ko sakaniya pang mga sasabihin. Mukhang hindi pa siya sasang ayon kaya nagsalita pa ako. "Ok lang ako. Huwag kang mag alala kaya ko ang sarili ko" ani ko. at nag umpisa ng maglakad.
Sumunod naman kagad siya saakin.
"Hindi ko naman sinasabi na hindi mo kaya ang sarili mo, ang akin lang naman eh—"
Balak pa niyang humirit pero inunahan ko na kagad siya.
"Hephephep!" (Horaaaay!) charot.
Tinakpan ang kaniyang bibig gamit ng aking kamay. Ang kulit talaga ng lalaking ito. hayyys.
Agad naman niya itong tinanggal. "Mabaho" natatawang aniya. Na conscious ako bigla kaya inamoy ko ito kung mabaho nga.
Hindi naman ah!
Sinamaan ko siya ng tingin. Natawa naman siya. "Ito naman ang init kagad ng ulo. Joke lang" Natatawang aniya sabay peace sign.
"Tsk." asik ko sabay hampas sa kaniyang balikat. "Para kang sira" ani ko.
"Ouch!" aniya at maarteng hinagod pa niya ang kaniyang braso kung daan ko siya hinampas.
"Ang Oa" natatawa kong ani sabay irap. Ang landi talaga nito kahit kailan.
"Pero gwapo naman" hirit pa niya.
"Ang Hangin!" pang aasar ko sakaniya.
siya naman ay natatawang umirap.
"Tara na nga, malapit na bahay ninyo sasamahan na kita kahit hanggang sa tapat lang ng gate ninyo. para sure na safe ka"
"Ito naman oh, mauna ka na. ang lapit lang naman na ng bahay namin."
"Para safe, huwag ka ng makulit"
"Tsk! Fine"
---
Gabi na ng ako'y natapos sa pamamasyal kasama ng kaibigan kong si Jaile. At ayun na nga hinintay pa niya akong makapasok sa gate bago siya umalis.
Nasa tapat na ako ng pintuan ng bahay namin, balak ko sanang kumatok ng bigla ko nalang narinig ang usapan na nagmumula sa loob.
"Nasaan na kaya ang batang iyon? anong oras na oh" Nag aalalang tinig ni Nanay.
"Nako, tiyak nakipag landian na naman yun sa plaza" Paninira naman ni Ate.
Ayan na naman siya, sulsol na naman. Bida bida ampt. Hindi ko napigilan ang sarili ko sa inis.
Marahas kong binuksan ang pinto at padabog ko itong sinara.
"Speaking off.." sarkastikong ani ni ate. "Ayan na yong pinagmamalaki at pinakamamahal mong anak" mapait na ani ni ate. Nameywang pa siya sabay taas ng kaniyang mataray na kilay.
"Anak—" si Nanay.
"Tsk. anak. anak." asik ni ate. "Lakas makaendearment ah, sabagay siya lang naman mahal mo."
"Quirah, anak. hindi totoo yan. Mahal ko kayo ni Aqirah—"
"Hindi yan totoo! mas mahal mo yang anak mong ubod ng kalandian—"
