Kalbimden Süzülerek (Tamamlandı) #Wattys2017

Alışıyorum

1 hafta boyunca evden çıkmadım. Kafamı pencereden bile uzatmadım. Telefonumu kapattım. Kimseye ulaşmak,kimsenin de bana ulaşmasını istemiyordum. Sadece hayatta kalmamı sağlayacak kadar yemek yiyordum. Şule her akşam odama gelip benimle ağlıyor en zor anlarım da hep yanımda oluyordu. Eğer eve birisi gelirse şehir dışına çıktığımı söylecekti. Bir hafta içerisinde Adnan bey bir kere geldi. Zeynep ise 2 kere Bora'nın haberi olmuş olmalıydı ama gelmemişti.
1 hafta kendimi cezalandırılmış gibi eve kapattıktan sonra kendime gelmem gerektiğini düşünüp duşa girmek üzere kalktım.Bu sırada kapı çalmıştı. Gündüz saatlerinde ilk defa kapı çalmıştı. Açmak için hareket dahi etmedim. Ama öyle bir çalıyordu ki ısrarla hemde. Delikten baktığım da Bora'nın geldiğini gördüm. Açmıyacaktım. Açınca ne olacaktı ki ? Yalan yanlış bir sürü şey söyleyecekti.
"Ece Evdesin biliyorum,aç ! " Diye bağırdı. Sesi sinirli geliyordu.
Ister istemez kendimi kapıyı açmış bir şekilde buldum.
"Ne var ? Niye geldin ?"
"1 haftadır senden haber alamamak ne demek biliyor musun sen ?"
"Artık senin söyleyeceğin her yalana karnım tok benim ! Şimdi gidip bir tanecik sevgilinle vakit geçirebilirsin."
"Her şeyin bir açıklaması var !"
"Madem her şeyin bir açıklaması vardı en başta yapacaktın bunu, ilişki istemiyorum deyip benden ayrılan sendin, benden iki gün sonra başka bir ilişkiye başlayan da sendin !"
Ben bunları söylerken ellerini belime dolayıp beni kendine çekmişti. Alnını alnıma dayamış bir şekilde.
"Sadece seni çok sevdiğimi bil, zamanı gelince herşeyi öğreneceksin"
Iki elimde göğsüne bastırarak ittirdim.
"Hiçbir şey öğrenmek istemiyorum ! sadece bir daha karşıma çıkma !"
Hiçbir şey demeden kapıdan çıkıp gitti.Ne açıklaması olabilir ki diye düşündüm. Olamazdı. Böyle birşey mümkün değildi çünkü. Belki de elinin altında tutmak istiyordu beni. Ama buna asla izin vermeyecektim.

O gittikten sonra yarım kalan işimi tamamlamak üzere banyoya geçtim. Duşta ne kadar kaldığımı bilmiyorum ama uzun bir süre kaldığıma eminim. Pijamalarımı giydikten sonra televizyonun karşısına geçmiştim ki Şule geldi.
"Arda ve Sezer akşam bizi bara götürecekler"
"Siz kim? " Dedim anlamamış bir şekilde
"Yapma Ece bir haftadır Evdesin senin için uğraşıyorum"
Ister istemez kabul etmek zorunda kaldım. Ama içimde tuhaf hisler vardı.
Şule duşa girip erkenden hazırlanmaya başlamıştı"Dur daha erken " desem de dinlemedi. Gelmelerine bir saat varken hazırlanmak için kalktım önce telefonumu açtım bakmadan hazırlanmaya başladım telefonum'a ard Arda gelen mesajlara baktığım da Zeynep'den bir çok mesaj gelmişti
"Seni merak ettim ? İşten neden ayrıdın?"
"Nasılsın"
"Bana dön lütfen" ve benzer bir sürü mesaj.
Telefonu bırakıp hazırlanmaya devam ettim.
Tam o sırada tekrar mesaj sesi yükseldi.
"Boşuna hazırlanma."
Mesaj Boradan. Îyi de nerden biliyordu dışarı çıkacağımı. Çok geçmeden Şule odaya girip "Gitmiyoruz" dedi morali bozuk bir şekilde
"Noldu "dedim.
"Sezer iyi durum da değilmiş" dedi sadece.
Ne oluyordu ? Sezer iyi durumda değildi bora anlamsız bir mesaj atmıştı.
"Bora mesaj attı" dedim mesajı şuleye göstererek sonra da
"Arda'yı ara"diye ekledim
Şule Arda'yı arayıp Sezer e ne olduğunu sordu. O da birinin Sezer'i fena şekilde dövdüğünü söyledi
Şok olmuştum. Bunu yapan Bora olamaz diye düşündüm. Eğer yaptıysa gerçekten seviyor muydu? Öyleyse neden benimle değilde başkasıyla birlikteydi . Boradan uzak durmam gerekiyordu. Böyle yaşamaya alışmam gerekiyordu.