The professor got me pregnant #01 [Edited]

Chapter 21

"Salamat sa pag hatid travish." sabi ko nang huminto ang sasakyan sa tapat nang bahay nila savannah.

"Are you okay here?" tanong niya tumango ako at sinabing okay lang talaga wala naman na siyang nagawa, inayos ko ang sarili at pinakalma inaalala ko ang bata sa aking loob ayukong ma stress at matulad noon na maagang na nganak dahil sa stress ayukong madamay ulit ang anak ko dahil don ayuko na.

"Momiii!" agad na sigaw ni viyle at tumakbo papunta saakin para yumakap ganon din ang ginawa ni sevi, ganon din naman si raizen, hindi naman na nag salita si savannah at naka titig lang saakin.

Na iilang tuloy ako!

"Hmm, salamat nga pala sa pag babantay babalik nalang kami next time bye." paalam ko at kinuha ang mga bata, nahatid nadin nang tinawagan ko ang sasakyan kaya makaka uwi na kami.

Pag uwi namin hindi ko inaasahan na andito si xyroz, bigla ko nanaman na alala ang mga nakita ko kanina.

"Dadii!" sigaw agad ni viyle at tumakbo papunta sa ama, tinaas pa nito ang kamay para mag pa buhat, "Thank you your home again! momii never cry at night because you didn't go home." inosente nitong sabi na kina gulat ko, kaya naman agad akong nag iba nang tingin at, pinag kaabalahan si sevier na naiwan saakin.

"Let's go to your room sevi." yaya ko sa anak tumango ito at hinawakan ang kamay ko,aalis na sana kami sa sala nang hawakan ni xyroz ang kamay ko kaya napa lingon ako sa kanya, galit,pangungulila at panghihinayang ang emosyon na nasa mukha ko habang ang kanya naman ay lungkot,pagod at pag asa, galit ko siyang tiningnan at sapilitang binawi ang kamay ko. "Bitiwan mo ako" mariing sabi ko sa kanya, tumingin ako sa mga anak namin na pinapanuod lang kami.

"Let's talk babe please." pag mamakaawa nito, pero umiling lang ako ayuko nang makinig sa kanya bakit pa siya mag papaliwanag kong ako mismo ang naka kita, tska kong mag papaliwanag siya bakit ngayon pa na hindi kona kailangan.bakit hindi dati na hinihingi at hinihintay ko.

"Tsk, wala na tayo diba remember, tska bakit kapa umuwi wala kang karapatang hawakan o makita ang mga anak ko." walang Emosyon na sabi ko sa kanya,bigla nag iba ang timpla nang mukha niya.

"Bahay natin to babe may karapatan ako sa inyo at sa mga bata." seryusong sabi niya na kina tawa ko nang sarkastika.

"Ang kapal din talaga nang mukha mong sabihin yan sa harap namin." sarkastikong sabi ko, at lumingon sa mga anak namin na umiiyak na, sevi is holding my hand, and viyle is just sitting in the Coach and crying holding her toy. "Sevi get your sister, pack your things aalis tayo." seryuso kong sabi sa anak tumango naman ito at lumapit sa kapatid.

"No, no, no your not leaving me please Maure please please." pag mamakaawa nito pero hindi kona pinansin dahil sumama na ako paakyat sa mga anak ko,

"Bilisan niyo mag impake." utos ko sa kanila, rinig ko naman ang yapak no xyroz sa likod ko pero hindi kona din inintindi dahil minadali kona ang pag lagay nang mga damit sa maleta.

Habang nag lalagay ay may kamay na pumigil saakin, inis ko itong tinanggal at pinag patuloy ang pag iimpake.

"Don't do this to me love." napatigil ako nang marinig ko siyang humikbi, parang natunaw ang puso ko nang makita siyang nakayuko at umiiyak habang naka hawak sa laylayan nang damit ko ang mga kamay niya, Ayukong maging martir pero ayuko din namang mawalansa kanya lalong lalo na ang mahiwalay sa kanya, wala naman masamang mag bigay nang chance diba?

NAKA UPO AKO ngayon sa kama habang tinutupi ang mga damit ko para ibalik sa cabinet, habang tahimik na umiiyak sa sulok si xyroz, at dahil doon na iirita na ako daig pa niya ang batang inagawan sa kakaiyak.

"Hindi kapa ba tatahimik?" iritang tanong ko sa kanya, napa tingin siya saakin tska pinunasan ang luha niya.

"Sorry." he said and came closer to me but i just move back to him.

"I don't need your sorry, i need your explanation." seryuso kong tanong sa kanya, napa buntong hininga pa ito tska nag simulang mag pa liwanag.

"It's not what you think, it was ivy my childhood friends, where's friend since where in kinder hanggang mag college, but she need to go to state for her business study, afted she Left she confess her feelings to me, but believe me friends lang talaga ang tingin ko sa kanya." pag sisimula pa nito nakinig lang ako sa walang kwenta niyang paliwanag habang nag tutupi, "She get angry to me because where not same feeling, umalis siyang galit saakin simula noon hindi na kami nag kita no communication no all"

"Wala na pala eh! eh bakit kayo mag ka yakap! mag ka halikan, mag ka sabay kumain habang nag tatawanan?!" umiiyak na tanong ko sa kanya, hindi niya alam o lalapit ba o hindi pero lumapit din at niyakap ako, hindi na ako naka palag o ano dahil nang hihina na ako.

"It's not what you think, kinontact niya ako I don't know how he get my number, niyaya niya akong kumain pumayag ako she's my friend after all, akala ko nawala na ang feeling niya for me for how many years where not communicating each other but I'm wrong," pag papaliwanag nito saakin, "He kiss me nang niyaya niya akong mag bar kasama ang mga batch mate namin nong collage, hindi ako maka tawag sayo or maka text kasi na wawala ang phone ko."

"Bakit hindi ka umuwi hah!" hiyaw ko at lumayo sa kanya.

"Because i was guilty, hindi ko alam na my plano pala si ivy na masama, he took a picture and get that to blackmail me, na tatakot ako tinakot niya ako na pag hindi ako sumama sa kanya he send that picture to you." natahimik ako sa sinabi niya.

"Pero kong nag paliwanag ka ma iintindihan ko naman bakit kailangan mo pang ipaabot sa ganito?" umiiyak na tanong ko.

"Hindi ko alam ang gagawin nong mga araw na iyon, she always came to school to visiting me, pinabayaan ko nalang siya dahil may problema din sa University, some one what's to bring down the University, humingi nang tulong si dad para maiahon yun agad, nawalan ako nang time mag paliwanag sa iyo, at nong mag papaliwanag na nga ako saiyo, tumawag ang parents ni ivy, mag papakamata daw at hinahanap ako."

NAKA TULALA LANG AKO habang pa ulit ulit na sinasabi ni xyroz ang salitang sorry, hindi ko alam bigla nalang akong na blanko at nawalan nang mga salita, iwan ko kong kasalana  ba niya lahat o may kasalanan din ako.

Kaming dalawa ang may mali, nakaka inis lang saakin na wala manlang akong alam na may malaki na palang problema na sinabayan nang dati niyang kaibigan na baliw sa kanya, hindi ko alam kong paano niya na kayaan lahat nang iyon paano niya na conrol ang lahat nang iyon.

Pinaliwanag niya rin kong bakit niya kayakap si ivy kanina, it's because ivy say sorry to all mess he bring to xyroz, aalis na din daw ito para mag pagamot abroad, humiling lang daw si ivy nang huling yakap bago ito umalis nang bansa, and xyroz say that ivy what's to talk to me to say sorry pero hindi na nito na gawa dahil sa nang yari kanina.

Hindi ko alam kong sasabihin ko paba kay xyroz na buntis ako siguro oo pero hindi mona ngayon na nag kaka labuan pa kami.

Ilang araw na ang lumipas pero hindi parin kami okay ni xyroz, pinakikisamahan namin ang isa't isa pag an diyan ang mga bata pero pag wala na ay ako na mismo ang lalayo sa kanya, iwan ko kong bakit ako lumalayo na gusto ko namang maayos pero meron saakin na na gi guilty dahil sa nang yari.

"Are you okay!" agad na dumalo si xyroz saakin nang tumakbo ako papuntang cr at mag susuka, siguro nga wala pa siyang  ideya na buntis ako dahil sa nag daang araw na nag susuka ako ay lagi nalang siyang nag aalala. naiiyak ako na iwan nang hinagod niya ang likod ko iwan ko na giging emosyonal nanaman ako pero Iba na ngayon hindi kona mapigilan na ganito lang kami. "Why are you crying? may masakit ba sabihin mo! i call ambulance." natatarantang sabi niya at akmang tatayo nang pigilan ko siya, nag tataka niya akong tiningnan.