Bakışların : Acımasız

18.bölüm

Uzun süredir yazamadım. Yenide devam iyi okumalar.

Kapının aniden çalmasiyla irkilmistim. Kapıya koşar adımlarla gitmiştim. Akşam 11 de kim gelirdi ki?

Kapıyı açmamla annemi görmem bir olmuştu. Annem bana birden sarilmisti. Annem ilk defa şefkatle bana sarilarak :
"Seni özledim Noram " dedi .
Ben ise yumuşatarak :
" Bende seni anne " dedim.
Annem bavulunu içeri soktu. Ve annem salona girip en sevdiği koltuğa oturdu.
Ben ise sandalyeye oturmustum.

Anneme merakla :
" Neden erken döndün? " dedim.
Annem ise yüzünü buruşturarak :
" Harry yüzünden hayallerim yıkıldı diyebilirim Nora " dedi annem.
Ben ise hayretle :
" Onun bir para avcısı olduğunu söylemiştim anne."dedim.
Annem ise onayliyarak :
" Seni dinlemedigim için senden binlerce özur diliyorum kızım " dedi annem.
Annem bitkin gözüküyordu, anneme sarıldım ve yanağına bir öpücük kondurdum.
Annem hızlıca :
" Nora uzun bir yoldan geldim dinlenmem lazım tatlım . Yarın konuşuruz oldu mu? " dedi.
Ben ise " Tabi " diyerek sandalyeye yayildim.
Telefonumdan bir şarkı açıp mirildanmaya başlamıştım.

Yarım saat sonra....

"Yavaş olun açıyorum kapıyı " diye bağırdım.
Kapıyı açtığımda uzun boylu kız birden içeri girdi.
Nefes nefese kalmıştı :
" Patch kendini öldürcek " dedi.
Ben ise inanmiyarak :
" Neden sana inaniyim? " dedim.
Kız ise telefonunu cebinden çıkartıp Patchin mahkeme gibi bir yerde yargılandığini gösterdi.

Hemen kıza :
"Hadi gidelim" dedim
Kız arabaya atladı ve peşinden ben . Kız çok hızlı gidiyordu. İçimden tuzak gibi geliyordu .
Kıza ciddi bir şekilde :
" Patch neden kendini öldürmek istiyor?" Dedim.
Kız ise :
" Bilmiyoruz " dedi.

Kalabalık bir yere gelmiştik her yer tıklım tıklım doluydu. Kız bana gerisini sen devam et . Gideceğin yeri adı : " Melekler."

Arabadan indigim gibi dümdüz koşmaya başladım. Yollar bitmiyordu labirentteydim sanki. Herkes siyah giyiyordu. Ve bana ağızları sulanarak bakıyorlardi.

Yolda geçen yaşlı bir adama ":
",Melekler mahkemesi nerde ? " dedim.
Adam ise hızlıca :
" Sola dön tam karşıda " dedi.

Ben ise son hızımla koşmaya başladım. Belki yetişirdim yada yetişmek zorundaydim. Karşıda bir çeşit müzik çalmaya başladı. " Mahkum çıkıyor " dedi bir adam . Dikkatimi oraya verdim. Karşıdan çıkan kişi : Patch.

Gözümden iki damla yaş suzulmustu. Ve birden koşup Patch a sarıldım . Patch ın gözleri kapalıydi. Birden sarilmamla Patch gözlerini açtı. Sırtında derin v şeklinde kesikler vardı. Patch ı ittirerek kapıdan içeri soktum. Patch gözlerini bana devirip dik dik baktı.
Patcha daha sıkı sarılarak :
" Seni özledim " dedim.
Patch ise karanlık bakisiyla :
" Napıyosun sen? " dedi.
Ben ise afallayarak:
" Hayatını kurtariyorum" dedim.
Patch küstahca :
" Senin yardımına gerek yok. " dedi.
İki adam gelip bizi kolumuzdan kaldırdı. Mahkeme gibi bir yere getirmişlerdi. Bir adam hemen konuşarak :
" Bir insan ha ? " dedi.
Ben ise ciddi olarak :
" Normal birsey insan olmam " dedim.
Böyle demem Patchin yüzünde küçük bir tebessüm etmesine sebep olmuştu.
Adam Patcha :
" Bu kızın ismi ne ? " dedi.
Patch ise afallayarak :
" Nora Grey " dedi.
Mahkemenin içinde uzun süreli sessizlik ve soğukluk yaşanmıştı. Adam , Patchi yanına çağırdı ve kulağına birseyler fisildadi.

Patch yanıma gelerek bekledi. Adam tekrar konuşarak :
" Patch için canını verir misin? " dedi.
Hemen cevap vererek :
" Seve seve. " dedim.
Adam komut vererek :
" İşkence dairesine götürün " dedi.
Beni mahkemenin ortasında bulunan koskocaman kırmızı bir dairenin ortasına koydular.
Adam hızla :
" Elektrik verelim bakalım. " dedi.
Tüylerim ürpermişti.
Patch hızla atilip :
" Onu bırakın! " dedi.

Patch gözle gormedigim şekilde birden yanıma geldi. Beni kolumdan tuttu ve kendine çekti.
Kapıları hızla açarak koşmaya başladık. Arkamizdan adamlar çok hızlı bir şekilde geliyordu...