Bayan Serseri

Çilek Kokulu Saçlar

Multimedya: Hayal'in Umut'la konuştuğu an.

NOT:Uzun süre bölüm yazamadım. Mesajlarınızı alıyorum hepinizden çok özür dilerim. Telefonum ve leptopun aynı anda bozulması talihsizlik oldu. 10 bin kişiye kadar yazmayacağımı söylemiştim ama gelen mesajlardan sabrınızın tükendiğini anlıyorum. Umarım beğenirsiniz.
İyi okumalar.

Hayal o sabah gördüğü kabusun etkisinde yine okul yollarındaydı. Umut KUTBAY'ın etkisinden bir türlü kurtulamıyordu.

Hayal'den

İrem'le beraber servisten indik, bahçeye biraz göz attıktan sonra Umut KUTBAY'ı her zaman ki yerinde bulmak hiç de zor olmamıştı. Umut'un yanında Talha'da vardı. İkisininde suratından ne kadar sinirli oldukları anlaşılıyordu. Her zaman etrafa gülücükler saçan Talha'nın bu hali dikkatimi çekmedi değil.

İrem bir şeyler anlatıyordu fakat ben şu an kendimi o kadar Umutlara kaptırmıştım ki hiç bir şey anlamıyordum. En sonunda o da bunu anlamış olacak ki sustu. Benim baktığım yöne baktı ve,

" Hala Umut'tan neden uzak durman gerektiğini anlayamadın değil mi?" dedi.

Ela gözleri bana acıyarak bakıyordu. Bu ifade ne anlama geliyordu? Tamam kötü şeyler yaşamış ama benim hayatım Umut'unkine kıyasla daha boktan geçti. İkimizin hayatınıda zindan eden kişinin aynı olmasıydı belkide beni ona çeken.

"Neden uzak duracakmışım ki, bence o kadar da korkunç değil. Hatta onunla iyi bile anlaşabiliriz ama benimle 3 haftadır neredeyse hiç konuşmuyor."

"Ne sandın ki o Umut KUTBAY, seninle arkadaş olup mesajlaşacağını, buluşup birlikte vakit geçireceğinizi falan mı yani? Gerçekten komiksin Hayal. Aynı sırada oturmanız bile büyük olay." dedi İrem.

Sonra da,

"Böyle bir yakışıklıyla sıra arkadaşısın, tehlikeli ama fena halde baştan çıkarıcı." diye ekledi.

Umut'a baktım. Belkide ilk defa her zerresini hafızama işlercesine karşımdaki adamı seyrettim. Dağınık saçlarının birazı alnına dökülüyordu. Be bu ona ayrı bir hava katıyordu. Simsiyah gözleri biçimli kaşları ve sert bakışlarıyla gerçekten yakışıklıydı.
Talha'nın söylediği son kelimelerle bakışları sakinlik kazandı ve biraz önce karşımda duran sert çocuğun çocuksu gülümsemesi ruhumu okşamaya başladı. Şu an karşımda duran Umut KUTBAY'ın hiç de tehlikeli bir yanı yoktu. Aksine oldukça masumdu. Bu kadar güzel gülebilen bir insanın gülüşünü saklamasının insanlığa yapılmış en büyük haksızlık olduğunu düşünmeye başladım. Sonra ondan bu gülüşleri çalan annemden bir kez daha nefret ettim. Tüm bu düşüncelerle savaşırken bir an Umut benim olduğum tarafa döndü ve gözlerimizin birleşmesi ile o aşık olunası gülüşü soldu. Bana öyle bir baktı ki bomboş, anlamsız ve manasız. Bir an kalbimin duracağını hissettim.  Neler oluyor bana kendine gel Hayal diyerek iç sesimle konuşurken çalan zil en büyük kurtarıcım oldu. Hıxla sınıfa ilerledik.

Sınıftan içeri girer girmez Esra'nın,

"Yazılı var napıcaz."

Demesiyle bunun tamamen aklımdan çıkmış olmasına küfrederek sırama ilerledim. Adnan Dede'ye söz vermiştim ama fizikten çalışmayarak iyi not almam imkansızdı. Hoş çalışsamda yapamıcama eminim ama of offff. Herkesin elinde not çalışıyorlar. Özel lisede sınavların zor olacağını hiç düşünmezdim. Geçen gün sabaha kadar çalıştığım matematik yazılısından 55 alana kadar. Yazılıya Umut girmemişti. Acaba bugün girecek miydi?
İşte tüm ihtişamıyla bay ego yığını sınıfa teşrif etti ve yüzüme bile bakmadan sıraya oturdu. Ve her zaman ki gibi telefonunu kurcalamaya başladı. Artık garipsemiyordum. Umut KUTBAY nede olsa başka ne beklenirdi ki. İrem'in söyledikşerini düşünmeye başlamıştım ki.
Hocanın sınıfa girmesiyle heyecan bastı. Ben Hayal KORKMAZ 11 hatta anasınıfını da sayarsak 11 buçuk yıllık eğitim hayatımda hiç bir yazılı için çalışmayan ve aldığı notları bir kez bile takmayan ben Adnan Dede'ye ne söyleyeceğimi düşünüyordum. Zayıf alırsam ihtiyar üzülecek ve ben neden bunu takıyorum ki üzülsün derken önüme konulan sınav kağıdıyla küçük dilimi çoktan yutmuştum. Umut'a baktım hala telefonla uğraşıyordu. Rahatlığa bak anasını satayım. Gerçi bende ismim ve soy ismim dışında hiç bir şey yazamamıştım ya.