Spijt komt altijd achteraf.

Deel 16

Perspectief Nabil
Ik weet niet wat deze klootzakken bij mijn zusje hebben gedaan, maar ik heb haar nooit zo hard zien huilen. Ik geloof ook wel dat ze haar niet zomaar hebben geslagen en dat er hier wel een reden voor is, maar dat betekent niet dat ze dit kunnen flikken bij haar.

Romaissa is klaar met inpakken en we willen net de kamer uitlopen, totdat mijn vader ineens voor me komt staan. "Waar gaan jullie heen?" Vraagt mijn vader met een zware stem. Romaissa staat half achter mij te schuilen. Wat hebben ze haar geflikt dat ze zo bang is voor hun? "Papa aan de kant we moeten er langs." Zeg ik tegen hem en wil langs hem heen lopen, maar hij gaat weer voor me staan. Ik trek mijn wenkbrauw op. "Wesh ga je nog aan de kant of wat?" Zeg ik boos tegen mijn vader. Hij pakt Romaissa bij haar arm. "Zij blijf hier." Zegt mijn vader boos. Er vallen tranen naar beneden van Romaissa. "Laat me los, je doet me pijn." Zegt ze zacht, maar ik hoor het nog net. "Laat haar los." Zeg ik kalm tegen mijn vader. "Yellah eruit jij!" Zegt mijn vader tegen me. Ik pak zijn hand en maak de arm van Romaissa los. Op dat moment heeft mijn vader mij een platte hand. Ik kijk geschrokken van mijn vader naar Romaissa. Romaissa kijkt me net zo geschrokken aan.

Haii lieve lezers. Ik heb gemerkt dat ik veel lezers heb, maar weinig stemmen en reacties. Hierbij wil ik zeggen dat er een nieuw deeltje komt bij de 10 stemmen.