• Prologue 2 •

795 56 2
                                    

Rüzgâr ılıktı. Kanat çırpışların tatlı. Güneşin aydınlattığı gülümsemense parlak. Sana baktığımda her şeyin güzel olacağına inandım, kafesin tahtadan olduğuna dair aptal bir inanca kapıldım.

Bana uçabilmem için kanatlar verdin. Şimdi onları kendi ellerinle parçalıyorsun.

one more time || sterek [b×b]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin