Admiring Amara

86

Amara

Nang dumating na ang aming pagkain ay saka lang ako nawala sa pagiging pre-occupied.

"Hey, okay ka lang ba talaga?" he even asked me. "Yes I am, don‘t worry," I said. "Natutuliro ka ba sa ka-gwapuhan ko?" hindi ko alam kung nang-aasar ba siya or pinapagaan niya lang ang atmosphere between us.

"Gwapo nga mahangin naman," masungit kong sambit. "Hoy, grabe ka naman sa akin," at ayon lumabas na din ang pagiging maloko niya. "Eh ano tawag mo sa natutuliro ka ba sa ka-gwapuhan ko?" I raised my eyebrows.

"Ahm ano lang...self compliment," he joked. "Nice joke, Hunter. Huwag ka ng uulit sa susunod," pang-aasar ko din sa kaniya. "Noong isang araw ka pa ha," pag-kukunwaring nasasaktan na saad niya.

Natawa na lang ako sinimulan na ang pagkain ko.

Habang kumakain kami ay hindi niya maiwasan na mag-joke para mas gumaan ang atmosphere sa amin dalawa.

May baon ba 'to? Sobrang sigla niya kasi today. Natatawa naman ako sa mga corny jokes niya kahit hindi naman talaga iyon nakakatawa.

"Masarap ba?" he asked. "Oo masarap dito, baka bumalik ako kapag gusto ko," I smiled. "Ayown! Sabi ko sa iyo masarap eh," saad niya.

"By the way, what is your course nga pala?" I asked. Hindi ko na kasi natatandaan kung sinabi ba sa akin iyon ni Abi or hindi. "Pilot, in short Bachelor of Aviation," he said. "Oh so you're earning hours now?" I asked.

"Definitely yes, I'm also a varsity player in La Salle," he said. "I know that. My friend told me," I said. "Naks naman, pangpalubag loob ba 'to?" natatawa niyang sambit.

Napa-iling na lang ako sa kaniya. "Do you want to be a pilot pala," I asked. "Oo eh, pangarap ko talagang makapunta sa iba't-ibang lugar pa na hindi ko kilala," he said.

"Ikaw? Bakit nursing ang pinili mo? Mahirap iyon ah? Madaming proseso bago ka maging registered nurse?" he asked. "Ewan, nursing wasn't my first dream but at least hindi ko naman siya pinag-sisihan kasi I face all the fears I had," I said.

"Takot ka sa dugo?" he asked. "Lahat naman ng mga nag-nunurse iyon ang kinatatakutan pero oo iyon ang pinaka-kinatatakutan ko pero dahil gusto ko din itonh course na 'to, hinarap ko siya ng buong tapang," I explained.

"Wow, that's a great course for you then? You face all the fears you had with dahil ginusto mo iyon napili mong i-pursue instead of your original plan," he was amazed and mesmerized from what he knew about it.

"My original dream was to become a lawyer, but I was afraid of public speaking pero siguro kapag registered nurse na ako doon ko itutuloy ang pangarap ko," I said. "Wow bigatin naman pala ng pangarap mo, paglalaban mo ba?" he joked.

"Kung hindi ka naman pinaglaban, why not ipaglaban kita?" I joked. "Aray ha, hindi ako naka-ilag doon, grabe sakit mo naman," he dramatically joked. Natawa naman ako sa kaniya.

Hindi ka naman pala ma-bobored kapag siya ang kasama mo dahil laging may baon na topic halatang pinaghandaan niya ito!

Samantalang ako halos sampalin na ako ng mga kaibigan ko dahil sa pagiging overthinker ko. Kasalanan ko ba kasi? Eh natatakot lang naman ako.

"Tara na, baka mawalan pa tayo ng upuan sa loob ng cinehan, balita ko kasi blockbuster itong papanoorin natin," he said. Sumunod naman ako sa kaniya.

Siya nga talaga nag-bayad no'ng bill namin instead na hati kami doon. Sabi niya he insisted to be with me now kaya sagot niya lahat.

Mukhang maganda 'yung the last duel. I’m not into action genre pero maganda ang flow ng story niya.

Buong panonood namin ay tutok lang ako sa screen sa harapan ganoon din si Hunter.

Kapag kasi ganitong nanonood ako ayokong naiistorbo kasi ayokong ma-miss ang any details from the movie.

After an hour. Natapos na din ang movie. Nagandahan ako.

"Nag-enjoy ka ba?" he asked. "Of course I am," I smiled. "Mabuti kung ganoon, atleast hindi nasayang ang ticket," he joked. "You‘re too funny," I laughed.

"Uy, happy pill niya ako," he teased. "Asa ka naman," mataray kong sambit. "Ayan ka na naman sa pagtataray mo," natatawa niyang sambit.

"Smile ka lang palagi, bagay sa iyo iyon," he whispered through my ears. "Tara doon sa sea side, mas maganda doon," pag-aaya niya sa akin.

Hindi na ako nag-pumiglas dahil hinatak na niya agad ako palabas at tumulay sa taas papuntang sea side.

Maganda naman talaga dito dahil may mga rides kang puwedeng sakyan hindi puro lakas lang ang gagawin mo.

"Tara doon sa Moa Eye," turo niya doon sa malaking ferris wheel. Iyon kasi ang pinaka-malaking ferris wheel dito sa manila. Ito ang pinaka-nagstand out sa lahat ng rides.

Sumakay kami doon. Nang nasa tuktok na kami, hindi ko mapagkakailang, maganda talaga ang view. Wala naman akong fear of heights kaya naman mas lalo ko siyang na-enjoy.

After an hour ago, we decided to go home na dahil it‘s getting late na. "Uh, thank you Hunter sa pag-hatid at pag-invite sa akin na makipag-meet. I really had fun with you, so thank you," I said when I unbuckle the belt of the shot gun seat.

"It‘s my pleasure, Amara. It was nice to be with you. I hope we can bond again, some other time?" he asked. "Of course," I smiled.

It was fun to be with him because you won‘t be bored all along.

Madali lang siyang pakisamahan. Hindi ka mahihirapan. That‘s what I admire him for being such a pro-active person.

I can‘t even deny the fact that I starting to like him.