She's Mine

Chapter 26

Chapter 26

“'Nak, ito na ang cellphone mo, oh. Buksan mo na,”

Tinanggap ko ang cellphone. Ito ang cellphone na binili pa sakin ni Yvo. Pansamantala ko itong pinatay para maiwasan ang koneksyon kay Yvo. Tinago ito ni Mama Jeian. Panay kasi noon ang tawag niya kaya pinatay ko nalang. He's the only person know my number, remember?

Bumungad sakin ang maraming missed call. Napakagat ako ng ibabang labi at inubos na ang pansit canton. Nanginginig ang kamay na ni-swiped up ko ito.

“Wow, three-thousand plus missed call! Galing ah! New world record!” manghang reaksyon ni Ate Jessi habang nakikichismis sa likod ko. As usual, she's braiding my hair. “Lakas! Sana all naka-Iphone! Nakabili din nga n'yan soon kapag mayaman na ako!”

Tinawanan lang siya ng dalawa kong ina. “Asa ka naman! Babaan mo kaunti ang pangarap mo! Baka mabaliw ka!” inirapan lang siya ni Ate Jessi.

I went to the messages. Halos malaglag ang panga ko nang makita kung gaano kadami ang mga text and it's all from Azureivo. Hindi mabilang kung ilan. I clicked his name.

Baby, where are you? I can't find you here.

Fck it! Where the hell did you go?!

I will punish you once I found you!

Just come back here already! You're driving me insane!

Answer my calls, damn it!

It's been days, I miss you.

Pinatay ko ang phone at sandaling binaba. I took a deep breath. I just smiled to them when I saw them staring at me with worried eyes. Muli kong binaba ang tingin sa cellphone. It vibrates..

I'm losing my mind right now! Just come back here

Muli itong nagvibrate. Halos mahimatay ako nang mabasa ang huli.

Please, baby, come back to Daddy.

He's begging me to come back. I power off my phone and put it on the table. Ayoko! I'm still not ready. I will get older first. Just wait for me.

“MAMA?” namumula ang mukhang tawag ko kay Mama Jeian. Hindi ko maiwasang kabahan. I'm having my period and it's awkward! I don't have napkin with me! I can't afford to get out of the room with blood stain on my butt!

“Bakit, 'Nak?” I heard Mama Jeian reply from inside the kitchen. Mahigpit akong napahawak sa doorknob at inilabas ang ulo sa pinto pero ang katawan ay nanatili sa loob.

“C-can you come over here? Madali, Mama!” I heard her footsteps coming to me. I bit the tip of my finger because of nervousness.

“Bakit? May problema ba?” tanong niya kaagad nang makalapit sakin. Napaiwas ako ng tingin.

“Ahm, do you have n-napkin? C-can I borrow one?” hindi makatingin na tanong ko. Wala akong narinig na sagot kaya namumula ang mukhang nagtaas ako ng mukha.

She burst out laughing. “Nahihiya ang anak namin na maganda! Hintay lang. Uutusan ko si Mama Phine mo na bumili,” she messed my hair. “Dalaga na pala ang anak ko! Ganda mo talaga!”

I closed the door when she turned her back to me. Umupo ako sa kawayang kama at matamang hinintay si Mama Phine na bumili pa ng napkin for me. Nakakahiya!

“Anak, ito na ang pinapabili mo. Buksan mo muna ang pinto,” maingat na binuksan ko ang pinto. Nakangiting Mama Jeian ang bumungad sakin. Bumaba ang mga mata ko sa hawak niyang isang supot ng napkin. Mabilis na hinablot ko 'yon at sinara ang pinto.