Öfkesi giderek daha da artıyordu.
Ben ise çaresizlikle dolup taşıyordum.
Kolumda tuttuğu yer çoktan morarmıştı belkide.
Ben bakışlarımı yere çevirirken Emre de sol elimin işaret ve orta parmaklarımı tuttu. Ben ne yapacak diye bakarken bir anda kemi...
Benimki beni tanımadığım bir adamla evlendirecek kadar kötü. Hemde gözünü bile kırpmadan. Annem zaten yok. Hiç bir zaman da olmamıştı ki o. Ben küçükken daha beni bırakıp giden birisinden anne diye bahsetmemde saçma zaten. Babam zaten mecbur olduğu için baktı bana bu zamana kadar. Ama ne zaman 18 yaşına gelip reşit olunca beni evlendirmek kararı alıp, beni başından def ediyordu.
Ablam ise benden oldukça nefret ediyordu. Ona ne yaptım bilmiyorum ama benden çok çok fazla nefret ediyordu. Küçüklüğümden beri beni her bulduğu fırsatta ağlatıp, düşürüp, babama şikayet ederdi. Babamda sürekli ablamı haklı bulur, onu savunurdu. Babam ablamı seviyordu ama nedense beni sevmiyordu. Bu artık çok fazla üzmüyor beni. Eskiden her gece ağlamama sebep olan bu nedeni artık umursamıyordum.
Babamın da sevindiği gibi ablam da seviniyordu bu evliliğe. Neden sevinmesin ki zaten? Benim gibi bir baş belasından kurtuluyordu.
Geceleri yatarken çok düşündüm, neden kimse beni sevmiyor diye. Suçu sürekli kendime bağladım. Kabahat hep bendeydi. Düzeltmek istiyordum ama nasıl yapacağımı bilmiyordum.
Babama bir keresinde annemi sorduğumda bana o senin yüzünden gitti demişti. O son ve ilk soruşumdu annemi. Babamın dediğini geceler boyunca düşündüm ama annemin neden benim yüzümden gittiği hakkında bir sebep bulamadım.
Daha bir yaşına yeni basmışken gitmiş annem. Bir yaşında bir çocuk ne yapabilir ki annesine? Ben ne yaptım da annem benden, bizden soğuyup çekip gitti?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(EFRUZ)
Araba durunca bu düşünce uykusundan uyandım. Sürekli eskileri düşünür, dalıp gidiyordum. Engel olamıyordum ki kendime.
18 yaşına gireli daha 3 ay oldu. Babamın beklediği vakit gelmişti. Arabadan inip elimdeki torbalarla villamıza girdim. Babam varlıklı bir adamdı. Paraya kendinden daha çok kıymet veren bir babaydı.
Dün akşam çok şiddetli bir kavga olmuştu. Bugün akşam beni istemeye geleceklerdi ve ben gidip babamın ve ablamın ricası üzerinde demek isterdim ama malesef diyemiyorum. Ben gidip babamın ve ablamın emri üzerine akşam giyeceğim elbiseyi ve evde eksik olan birkaç şeyi almak için alışveriş yapmıştım.
Dün akşam ablamla ve babamla çok fazla kavga etmiştik. En sonunda babam itiraz istemeyen bir sesle bağırıp son sözü söyleyince birşey diyemedim. Ablam ise zafer kazanmış gibi sırıtmıştı.
Saat şuan ise akşamüstüydü ve yediydi. Evde hareketlilik ve hazırlıklar başlamıştı bile. Ben elimdeki torbaları yanıma gelip benden almak isteyen yardımcıma, Atahana verip yukarı çıkarmasını istedim. O gülümseyip kabul edip torbaları elimden aldı ve yukarıya odama doğru yürümeye başladı. Bende mutfağa gidip dolaptan buz gibi bir su alıp bardağa koyarak içtim.
