Dazzled by Flames (Flames Series #3)

Chapter 6

Roses

"W-what brought you here?" I asked when I finally got a hold of myself. I felt as though I had lost myself at that moment. 

I know we aren't the only people inside the elevator but at that moment, it felt like it. His mere presence shook every inch of me. It sparked a wildfire within me, especially in my chest.

From reality, I felt like I was pulled into a movie, particularly, into a romantic scene. Where in fact, sigurado akong sa parte ko lang may ganoon. I'm sure it was different in his case.

"I visited someone," he said in a low voice. Tumingin siya sa harapan at sinandal ang katawan sa metal na dingding ng elevator. I gazed at the tiny distance between us. Sunod kong tiningnan ang mga kasama namin sa elevator. We're ten people inside the evelator. 

I shifted my attention back to him. My mind recalled his response. 

May binisita siya dito? Sa hospital? Was it the nurse I saw him making out with? Akala ko ba ay hindi niya girlfriend? Bakit niya binibisita kung hindi naman? Nililigawan niya ba?

Mariin akong napapikit noong mapagtanto ang mga iniisip. I shouldn't think that way! Ano naman sa'kiin kung binisita niya nga?

I cleared my throat before speaking. Mabuti na lang at hindi siya nakatingin sa akin. Baka ma-weirduhan siya sa mga pinapakita kong facial expressions. 

"Binisita mo 'yong nurse?" kaswal ang boses ko kahit na puno na ako ng kuryosidad. 

Sino naman kasing dadalawin niya dito kung 'di 'yong nurse, 'di ba? 

"No."

I pursed my lips before leaning my back against the wall, too. Katulad niya.

I'm relieved na dahil hindi naman pala 'yong nurse ang dinalaw niya dito. 

"Then, who?" umangat ang kilay ko. I'm sure he visited someone here. He won't come here on a weekday for a check-up or something. 

He took a glance at me before answering, "My dad."

Sinundan ko siya ng tingin noong lumabas siya ng elevator. Noong tumingala ako sa floor indicator, nakita ko na nasa lobby na kami. Dali-dali ko siyang sinundan kahit na alam kong malalagot ako kapag nagtagal pa ko dito.

Sana lang ay hindi ako hanapin para hindi mapansin ang matagal kong pagkawala. 

"Your dad? Is he sick?" habol ko sa kaniya. 

Ang lalaki ng hakbang niya kaya kinailangan ko pang maglakad ng mabilis para lang makahabol. 

He stopped walking and faced me. Nakapamulsa siya habang nakadungaw sa akin. He's also wearing his uniform. Mukhang kakagaling lang sa school.

"No. Go back to your ward, Catalina. I'm leaving."

Ngumuso ako para magpigil ng ngiti. Nahihiya ako sa sarili dahil ganoon lang, tinawag niya lang naman ako sa pangalan ko, ang bilis-bilis na kaagad ng tibok ng puso ko. Because of that, I'm starting to doubt myself kung crush ko lang ba talaga siya. 

Paano kung gusto ko na pala siya? Hindi naman siguro ganoon kabilis, 'di ba? Normal namang kiligin sa crush, right?

"I'll go now," paalam niya noong hindi ako nakapagsalita. 

"Ingat!" I grinned at him and waved my hand. 

Umangat ang kilay niya habang pinagmamasdan ako. Ramdam ko ang pag-akyat ng dugo sa mukha ko habang nagtatagal ang panonood niya sa akin. 

Why is he looking? He's starting to find my actions odd? Weird?

Tumikhim ako at umiwas ng tingin noong 'di ko na nakayanan. He always has an intense gaze. Cold but intense. Bukod doon, may iba pa kaya akong makikita sa mga mata niya? And was he always like this? Cold at suplado?