KESİT

Bölüm#3

Bu gün burada bir yabancı ile birlikte yaşama tutunma savaşı veriyor olacağım.Her ne kadar hayatımdan nefret etsem de insan ölümün eşiğine gelmeden yaşamak istediğini bilemiyor...

Başıma doğrultulan silah gözümün önüne bir çok şeyin gelmesine sebep oldu. Herkes gülerken benim ağlamam, doğum günümde hastanede yoğun bakımda yatmam, herkes arkadaşları ile yağmurun altında dans ederken benim siyah kapişonlumla kulağımdaki kulaklıkla onları izleyip müzik dinlemem ve bunun gibi niceleri o an ilk defa ölmek istemediğimi fark ettim ben yaşamalıydım mutlu olmak adına yaşamalıydım.

Ben bunları düşünürken gözlerimi sıkıca kapatıp "Yaşamak istiyorum" dedim, adamın bu dediğime güldüğünü hissedebiliyordum
"Demek yaşamak istiyorsun, hah çok geç güzelim bu günün ikinci kurbanısın." adamın bu dedikleri ruhuma işlerken bu kez gerçekten öleceğimi düşünmeye başlamıştım ve ölüme gözüm kapalı gitmek istemiyordum ilk defe çekinmeden bir şey yapmalıydım ve bu ölümüme gözlerim açık gitmek olacaktı. Gözlerimi açacağım sırada  silah sesi duydum o korkuyla bir çığlık attım gözlerimi aniden açtığımda bana silah doğrultan adamın yerde kanlar içinde yattığını gördüm onu vuran kişi ise beni onun elinden kurtaran o yabancı çocuktu. Elleri titriyordu benimse vücudum. Gözleri tepkisiz kalmıştı benimkiler ise bulanık. Aniden yere oturdu yerde kanlar içinde yatan bedene bakıyordu bense boşluğa bakıyordum. Şimdi ne olacaktı? Hapse mi girecekti? Böyle bir şey olmamalıydı o beni kurtarmak için onu öldürdü, bekle belkide yaşıyordu.
"Ba-baksana be-belki de ya-ya-yaşıyordur." dudaklarımdan zar zor çıkardığım sözler ile gözlerimi yerde yatan bedene çevirdim. Gerçekten de yaşama ihtimali var mıydı?
"Gidelim"  gitmek mi?
"Nereye gideceğiz?"gerçekten şuan aptal gibi hissettim yerde bir canlı veya cansız bir beden var onu benim için öldüren kişi gidelim diyor ve ben nereye gideceğimizi soruyorum keşke tek derdimiz bu olsa.
" Uzaklara gidelim, burda daha fazla kalamam istersen sonra gidip beni şikayet edersin ama şuan sadece buradan gitmek istiyorum" söyledikleri canımı yakmıştı beni kurtarmak için öldürdü ve onu şikayet edeceğimi düşünüyor. Ona elimi uzattım kalkması için o da bir iki saniye elime baksada elimi tutup kalktı.
"Bu aramızda sır tamam mı?" bu dediğime gülmüş müydü o?
"Neden gülüyorsun? "
"Birbirimiz için yabancıyız ve aramızda sakladığımız bir sır var, tuhaf geldi."
"Elisa"
"Ne?"
"Adım Elisa artık yabancı değiliz."
"Meriç"
İçimden bu ismi tekrarladım "Meriç" içimden bir ses Meriç ile hikayemizin daha yeni başladığını söylüyor...

Bu bölümü baya severek yazdım umarım okuyan olursa da severek okur.