İlk defa güven duygusuna bulanmıştım, insan 5-6 saatlik tanıdığı birine böylesine güvenebilir mi?
Elisa'nın anlatımıyla
Sahile vuran dalgalara gözüm dalmıştı, azönce neler olmuştu? Ona sorduğum sorular ve sarılmamız da neyin nesiydi? Ben böyle düşünürken Meriç'in sesini duydum.
"Elisa artık gitmemiz gerek eğer benimle gelirsen sana bakabilirim."bir saniye düşündükten sonra" Tabii istersen. "
" Düşünmem için zaman verir misin, Meriç? "
" Veririm ama elini çabuk tut burada daha fazla kalamayız. " onun bu dediğine başımla onay verdim şimdi ne yapacaktım onunla gidecek miydim? O bir yabancı mıydı,hayır değildi nedenini bilmediğim bir şekilde bana herkesten daha yakındı ve evet onunla gideceğim belki de hayatımı onun sayesinde düzene sokabileceğim.
"Seninle geleceğim"
"Ne?"
"Bana sordun ve şimdi de cevap veriyorum seninle geleceğim"
"Güzel öyleyse ailene haber versen iyi olur" kısık bir sesle "Beni umursayacaklarını düşünmüyorum."
"Bir şey mi dedin?"
"Hayır sadece gerek yok"
"Neye?"
"Benim nerede olduğumu bilmelerine gerek yok"
Meriç'in ağzından
Elisa nın cevaplarından onun kötü zamanlar geçirdiği kanaatine varmıştım içimden ona ne gibi şeyler yaşadığını sormak gelse de bunu yapmayacaktım en azından şimdilik.
Kitabım hiç okunmadığından dolayı çok kısa bölümler atıyorum umarım okunmaya başlarda en can alıcı yerlere gelirim...
Sevgilerle.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KESİT
AcakSessiz ruhlar arasında kalan bedenler~ Bizi de sevdiğini söyleyen kişiler vardı değil mi Elisa? Vardı Meriç vardı. Peki ben neden bunu hissedemiyorum? Ben sana sadece var olduklarını söyledim halbuki hissetmek sadece gerçek duygular üzerinde olur. B...
