BİR YILLIK YALAN |PETER PARKER|

Bölüm 10

"Biliyordum!"

Peter elini indirip işaret parmağıyla sus işareti yaptı. Halası uyuyordu. Bilmişlik gülüşünü gizlemeyip sandalyesine oturdun. "Keşke ağı atsaydın ve ben de seni dövseydim."

Peter kaşlarını çatıp sana baktığında kollarını göğsünde birleştirdi. "Derdin ne?"

"Benim mi? Her şeyi öğrenmek. Bana neden yalan söylediğini, babamla aranızdakileri ve evimde olanları." 

Peter derin bir nefes verip çantasını kenara çekip yere uzandı. Anlatması gereken çok fazla şey olduğunun aynı senin gibi o da farkındaydı. "Bugün gerçekten çok yorucu bir gündü bunu yarın yap--"

"Zannetmiyorum. Benim bolca vaktim var ve eminim senin de var." Bunu demen ile Peter senden kurtulamayacağını anlamıştı. Yatmaktan vazgeçip oturur bir pozisyona geçti.

"Baban beni bir şekilde buldu. Mahallenin sevimli dostuydum ve bende potansiyel falan görmüştü. Birkaç ay boyunca beni izledi bana bir şeyler gösterdi. Senin onun kızı olduğunu ise kostümümü almaya geldiğim gün öğrenmiştim. Sen beni görmedin doğal olarak. Baban seni okula getirmeden önce de seninle arkadaş olmamamı söyledi. Böylelikle başın belaya girmezmiş."

"Saçmalık. Buna o karar veremez." Peter omuzlarını silktiğinde derin bir nefes alıp verdin ve konuşmasına devam etmesine izin verdin.

"Sana kim olduğunu bildiğimi ve senden haz etmediğimi söylersem belki benden uzak durursun sandım. Güven bana bunu ben istemedim. Baban istedi diye yaptım. Bana kalsa biz gayet yakın olabilirdik." 

Peter'ın sözleri ile olduğun yerde dikleştin. Yakın? Hayır dur S/A! o kelebekleri geri koy. O düşünceleri dağıt. Konuşmasını dinlemeye devam et.

"Bir süredir de peşinde olduğum biri var. O da bugün saldıran adamdı. Neden ve nasıl olduğunu bilmiyorum ama bir şekilde bulmuş olabilir beni. Baban hallettiğini söyledi ama bilmiyorum ona daha sonra bakacağım." 

Kafanı anladığını belli edercesine salladın. Babana sinirliydin ve bununla daha sonra ilgilenecektin. Ama şimdi önündekine odaklanman lazımdı. "Pekala, bundan sonra yalan yok. Bu adam hakkında ne biliyorsan bana da söyleyeceksin ve sana yardım edeceğim. Arkadaşlık olayına gelince madem babam artık her şeyi biliyor o zaman salağı oynamana gerek yok. Doğru dürüst arkadaş olabiliriz."

Kafasını biraz emin olmayarak salladığını gördüğünde bunun neden kaynakladığını biliyordun. Tony Stark korkusu. Bunun üstüne gitmek yerine sakince gülümsedin. "Ben şimdi gideceğim sen de dinlen. Bugün uzun bir gündü. Sonra görüşürüz arkadaşım olan Peter."  

Kapıdan çıkarken dediğin şeyle olduğun yerde kalıp arkana baktın. Bu çok utanç verici bir andı ama Peter gayet memnun duruyordu. Hayır, onun yüzü tatlı değildi. 

Sessizce evden çıktığında ne kadar yorulduğunun farkına varmıştın. Yine de bunun daha fazla yorucusu seni bekliyordu.