BİR YILLIK YALAN |PETER PARKER|

Bölüm 18

"Hadi ama Peter saçmalıyorsun."

Peter dudaklarını büzüp omuzlarını silktiğinde nefes verdin. Saatlerdir bir bebek gibi onunla uğraşıyordun. Yaşadığınız 'savaşın' üstünden üç gün geçmişti. Evet, Peter'ın yaraları çabuk iyileşiyordu ama kendisi iyileşmeye hazır değildi. 

"Peter hiçbir şeyin kalmadı bile. Ağrın olmadığını kanıtlayabilirim."

Kaşlarını çatıp yerinde doğruldu. "Nasıl kanıtlayabilirsin ki? Nesin sen akıl okuyucu falan mı?" Gözlerini devirerek oturduğun yerden kalktın. Peter yatağın ucundaki ağırlığı fark ettiğinde kapattığı gözlerini açtı. Senin gerçekten kalıp ona bakacağını düşünüyordu. 

"Nereye gidiyorsun?" 

"Okula. Ben buraya sana bakmak için gelmedim. Mezun olmak istiyorsan sana da okula gitmeni tavsiye ederim."

Evde kaldığın üç günde babanla hala konuşmamıştın. Evet, okula gidip gitmemen bir şeyi değiştirmezdi ama Peter ile kalıp ona bebek gibi bakman değiştirirdi. Fakat bununla sonra ilgilenecektin. Zaten şu an kendisinin de işleri vardı. Her savaştan sonra olduğu gibi eksiklerini düzeltmek gibi. Geçtiğiniz günlerde laboratuvarda ufak çaplı deneylerde patlama bile olmuştu. 

Kapıdan çıkmak üzereyken ayağa kalkıp hemen seni engelleyen Peter'a soru soran bakışlarla baktın. "Ne yapıyorsun?" Peter en sonunda kapıyı kilitlediğinde dudağının kenarındaki ufak sırıtmayı zar zor gizledin. "Gidemezsin işte. Bana bakacaksın. Ben sevgilim ile burada kalmak istiyorum." 

Planın tam isteği gibi giderken bunu bozmamak adına çatışmaya başladın. "Peter yeterli bence iki günlük evde kalma. Bence sen de gelmelisin." Peter kafasını olumsuz bir şekilde sallayıp bileğini hafifçe tutarak seni kapıdan uzaklaştırdı. "Bundan sonra bu kadardan daha fazla yakın olursan kapıya olacaklardan sorumlu değilim." 

İyice şoka girmiş bir şekilde ona baktın. "Pardon? Ne gibi? Ne fazla ne yapabilirsin ki?" 

"Orasını da görürsün artık." 

Sadece birkaç saniye içinde gözlerinizin içine bakmanız yetmişti ve Peter dediklerini yapmak istercesine seni öpmeye başlamıştı. Sana karşı olan isteğini yeterince belli edecek kadar gösterdiğinde böyle bir plan kurduğuna pişman olmuştun. Dudaklarınızı ayırıp gülerek ona baktın. Üstündeki tişört çoktan çıkmıştı. "Sanırım iyileştin." 

"Kavgaya devam mi edeceğiz yoksa yatağa geçmek ister misin?" 

Pekala, bu sözler her şey için yeterliydi. Babana neden Peter'ın yanında kaldığına dair söyleyeceğin sebeplere biri daha ekledin.

Bu kitabın son birkaç bölümü kaldı arkadaşlar. Üzgünüm zamanım olmamasıyla birlikte burada zaten işleyecek konum da kalmadı. Yazım hatası falan varsa kusura bakmayın çok yorgunum yatıp zıbaracam. Sizleri kocaman öpüyorum <3