Make Me Feel

Hoofdstuk 3 ☎️

[a/n Dit is geschreven in de metro in Brussel, dus het kan foutjes bevatten!]

"Godsamme! Trut! Nu zit er ijs op mijn schoenen! Verdomme, weet je hoeveel geld ik hiervoor heb betaald?" Het blondharige meisje kijkt me woedend aan en rukt één van de servetjes die ik in mijn hand heb uit mijn handen en begint woest met de tissue over haar nikes te wrijven.
"T-Tiara?" Mijn mond begint kurkdroog te worden, terwijl ik naar het blondharige meisje voor me kijk.
Ze werpt me een vieze blik toe, en smijt het servetje in een prullenbak. "En wie mag jij wezen?" Haar ogen scannen mijn lichaam.
"Ik ben-" maar ik kan m'n zin niet afmaken, want Sharon duikt uit het niets op. "Tiara!" roept ze.
"Sharon!" Tiara's grimas verdwijnt als sneeuw voor de zon en ze glimlacht verrast. "Wat doe jij hier nou in zo'n saai dorp als dit?"
"Zo saai is het niet, hoor," mompel ik, maar Tiara negeert het.
"Dat kan ik beter aan jou vragen. Zeg, Luna en ik hebben net ijs gehaald, care to join?"
"Jees, ik heb geeneens ijs voor mezelf gehaald. Er staat een godsgruwelijk lange rij met allemaal zwetende mensen," Tiara rilt even overdreven. "Nee, Nima gaat ijs voor me halen. Maar goed, ik kom bij jullie zitten. Ik ben hier trouwens met een paar vriendinnetjes van me, die zullen zo wel komen. Charlotte heeft altijd de tik om te laat te komen," Tiara giechelt op een samenzweerderige manier alsof ze net een van haar grootste geheimpjes verklapt heeft. Dan slaat ze haar arm om haar nicht heen en trekt haar mee naar een lege tafel. Hun ruggen zijn naar me toegekeerd. Snel loop ik er achteraan en ik laat me naast Sharon op een bakje zakken. Sharon geeft me een van de twee ijsjes die ze in haar hand heeft aan, en glimlacht naar me.
Achter Sharons rug om werpt Tiara me een spottende blik toe, alsof ik een trend ben die al eeuwen uit is, zoals croccs met van die buttons er in. "Jij bent Luna toch?" vraagt ze dan heel nep vriendelijk. "Sorry, ik had je niet herkend. Gek, want je hebt zo'n... Apart gezichtje." Tiara lijkt tevreden met wat ze heeft gezegd. Aan haar toon en aan de manier waarop ze achterover leunt in haar rietenstoel laat ze merken dat ze geen antwoord hoeft.
"Waar verblijf je?" vraagt Sharon nadat we allebei een beetje aan ons ijsje hebben gelikt. Dat had ze niet moeten zeggen. Tiara trekt een ongelukkig gezicht en kreunt. "Oh mijn gód je wil het gewoonweg niet wéten! M'n ouders wilden gaan kamperen!" ze trekt een gezicht alsof ze net is gevraagd levende slakken te eten. "In zo'n gehucht ergens in de natuur. De enige winkel die er is is een freaking supermarkt. En ze verkopen niet eens nagellak remover! Wat moet ik nu doen als de kleur van mijn nagels me niet meer aanstaat?"
"Ze verkopen in dit dorp vast wel nagellak remover. Volgens mij zit daar een drogist." Ik wuif naar het centrum van de Koog.
Tiara kijkt me uitdrukkingloos aan en kucht dan. "Goed," zegt ze. Ze kijkt op haar horloge, dat het licht van de zon weerkaatst in mijn oog. Ik knipper de vlekjes die voor mijn oog drijven weg, en zucht geërgerd.
"Jeetje, Nina is wel- Nien! Daar ben je! Je hebt toch wel het goede- ah ik zie het al. Perfect, heerlijk, dank je. Jij betaald toch? Ik ben namelijk blut."
Ik draai me om naar het meisje en mijn ogen worden groot. Sharon en ik kijken elkaar vol schrik aan.
"Wat doet zij hier?" Een ander blond meisje kijkt naar Sharon die zich ongemakkelijk in haar stoel laat zinken.
Tiara, die kleine likjes van haar ijsje aan het nemen was, kijkt naar Sharon. "Ooh, dat is m'n nicht."
Opeens hoor ik een soort 'klik' in mijn hoofd. "Wacht even, zitten we nou op dezelfde camping?"
"Zitten jullie op camping De Duinse Koog?" vraagt Tiara.
Sharon en ik kijken elkaar aan voordat we allebei met 'ja' antwoorden.
"Thank gód" Tiara rekt de 'o' zo lang uit dat als je het in kilometers uit zo vouwen, je tot Parijs zou komen. Minimaal. "Dan kunnen we er toch iets leuks van maken! Het was zo ongezellig. Niens en Felynes en Charlottes en Melanies en mijn ouders zijn zo saai, bah. En de camping óók en ugh."
Ik wil haar er op wijzen dat de 'en en en' constructie niet grammaticaal correct is maar 1) dat weet ik niet zeker en 2) ik heb geen zin in iedereen die me aankijkt alsof ik zojuist heb gezegd dat ik op een koe een traditionele Georgische dans ga doen. Dus ik houd mijn mond en luister naar Tiara's gekakel. Nina kijkt naar Sharon, alsof ze niet kan geloven dat het haar nicht is. Het duurt een tijdje maar dan, eindelijk, vraagt ze het. "Zeg Tiaar, ik wil niet erg raar overkomen maar hoe kan het dat er een negeer jouw nicht is?"
"Ze is geen negeer," zeg ik dan uit het niets. "Ze is een mens. Geen kleur."
Er valt een zware stilte, waarin echt iedereen me aankijkt. Heel even wens ik dat ik het niet had gezegd maar dat is zo'n domme gedachte dat ik er van schrik. Natuurlijk moest ik het zeggen! Mijn vriendin is geen 'negeer'. Ze is getint en daar is niets mis mee.
"Daar ben ik het mee eens," zegt een bruinharig meisje dan. Enigzins verbaasd kijk ik naar haar op. Het meisje aarzelt even, maar gaat dan verder. "Ik ben ook niet wit. Ik ben Charlotte, en het spijt me dat ik zo lullig tegen je deed op de camping." Het meisje dat blijkbaar Charlotte heet kijkt Sharon schuldbewust aan en steekt haar hand uit naar Sharon. Sharon kijkt er even naar en pakt hem dan met een grote glimlach aan. "Ik ben Sharon, en het geeft niet."
"Oké, wacht even," Tiara steekt haar smalle hand op in een 'ho' positie. "Jullie kennen elkaar?"
"van de camping, ja," knikt een van de meisjes. Ze blaast een roze kauwgombal in de vorm van een bel en laat hem dan uit elkaar spatten.
"Oh néé!" roept Tiara dan uit. Verschrikt slaat ze haar handen bijeen. "Hoe laat is het?!"
"Je hebt toch zelf een horloge?" zeg ik nuchter. Tiara kijkt me even met een holle blik aan."Die is toch alleen voor de sier, sukkel!" ze kakelt een soort lachje en kijkt dan rond. "Hallo, waarom kijkt niemand hoe laat het is?"
"Het is kwart voor," zegt Sharon dan.
"Kwart vóór? Meiden, we moeten nu gaan!" Paniekerig hapt ze naar adem. Ze gooit haar ijs (waarvan ze niets heeft gegeten) in de prullenbak. "Er is een interview met Ryan Gosling op tv en ik wil hem zien." Tiara knipoogt naar Sharon voordat ze afscheid neemt. "Daaag Sharon! We spreken nog wel eens af, toch girl? Keep calm and stay classy!" Weer begint ze te kakelen en dan vertrekt ze eindelijk met haar vriendinnen. Meteen valt de rust op ons neer en kan ik een ingehouden zucht eindelijk slaken. "Wat een-" maar ik kan m'n zin niet afmaken, want ik word onderbroken door een rinkelend geluid.
Meteen ontploft er een bom van zenuwen in m'n buik. Sharon kijkt snel op de display en schuif het mobieltje dan naar mij. "Hier, Megan belt."