Make Me Feel

Hoofdstuk 6

[a/n hoi ik ben er vandaag weer achtergekomen hoe awkward ik ben.

Wat is zwaarder, een kilo stenen of een kilo veren ?]

{point of view Megan}

"Hoi," ik plof naast Benjamin neer op de stoep bij school. Ik ben uit, en Benjamij en ik hebben afgesproken om naar mijn huis te gaan om films te kijken terwijl we kilo's met popcorn naar binnen proppen.
Benjamin kijkt glimlachend naar me op. "Hoi."
We vallen stil en kijken naar mensen die langsfietsen, terwijl ze druk praten en lachen. Ik heb school echt gemist. Thuis zitten is voor een dag of twee wel leuk, maar na een tijdje wordt het zo saai. Ik ben blij dat ik weer op school ben.
"A-Alles oké?" vraagt Benjamin dan verlegen.
Ik schiet in de lach en duw even met mijn schouder tegen die van hem aan. "Ja hoor, alles oké. Met jou ook?"
"J-Ja," Benjamin pakt met een lichtelijk trillend hand die van mij en draait snel zijn gezicht weg, zodat ik zijn rode wangen niet zie.
"Hey, Benjamin! Ik dacht dat je pas een uur later uit was?" Een ravenzwart-harige jongen staat uit het niets voor ons, en kijkt uitdrukkingloos naar Benjamin. Hij heeft een zwartleren jack aan, zwarte skinny jeans en een rood/zwart houthakkers blouse.
"N-N-Nee, i-i-ik ben uit.," zegt Benjamin. Hij laat m'n hand los en staat op. Wie is die jongen? Sinds wanneer praat hij met Benjamin? Sinds wanneer gaat Benjamin eigenlijk met dit soort jongens om?
"Ah, nice," de jongen slaat Benjamin even op zijn rug. "Ik wilde met even je chillen, is dat oké?"
"I-I-I-Ik g-ging eigenlijk m-met M-M-Megan a-a-afspreken..." zegt Benjamin twijfelend.
Ik sta op van het stoepje en glimlach een niet gemeende glimlach naar de jongen, die me met een opgetrokken wenkbrauw aankijkt. "Ik ben Megan," zeg ik.
De jongen kauwt even op zijn kauwgum, en grijnst dan. "Hoi. Ik ben David. Een vriend van Benjamin. En jij bent een vriendin van Benjamin?"
Ik wil zeggen dat ik niet 'een' vriendin ben, maar 'de' vriendin, maar Benjamin is me voor.
"W-W-Waar wil j-je... Ch-chillen d-dan?"
"Gewoon, in het park," David spuugt zijn kauwgum uit op de grond en kijkt op zijn mobiel. "Maar dan moeten we nu gaan."
Benjamin kijkt me aan, en ik weet dat hij graag mee gaat met zijn (blijkbaar) nieuwe vriend.
"Ga maar," zeg ik tegen hem. "Ik moet sowieso nog even Frans leren."
"Neeeerd," lacht David. Ik werp hem een kwade blik toe. "Nee, dat noem je leren, omdat ik niet wil zakken voor m'n examens."
"Ach joh, die zijn pas over twee jaar," sust David me. Hij legt zijn arm om mijn schouder maar ik schud hem van me af. "Blijf van me af. Ik ga naar huis." Ik sta op en loop naar de fietsenstalling. Benjamin komt achter me aan. "S-S-Sorry," zegt hij.
"Nee, het is oké. Ik snap het," ik lieg. Het is niet oké, want ik had me verheugd om samen op de bank films te kijken, knuffelend en warm.
"I-I-I-Ik heb gewoon n-nooit een v-v-vriend gehad."
En ik dan? Ik weet dat ik er niet altijd ben geweest voor hem, maar de afgelopen maanden hebben we toch afgesproken met elkaar? Ben ik de enige die me heeft vermaakt? Ik probeer niet te gekwetst te lijken als ik mijn fiets van het slot haal. "Nee, ik snap het," zeg ik zacht. Benjamin zucht. "Ik k-kan het wel a-a-afzeggen? Z-Z-Zo aardig is hij niet..."
Ja, ja, ja, ja! "Nee joh, ga maar gewoon. Zoals ik al zei, ik moet Frans leren en zo."
"Z-Z-Zeker weten?"
"Ja, joh," ik ga op mijn tenen staan en druk een kus op Benjamins lippen. "Veel plezier."
"D-D-Dankje," Benjamin slaat zijn armen om me heen en drukt me tegen zich aan. "H-H-Hé, Megs, i-ik vroeg me a-a-af of je z-zin h-had o-om m-m-m-m-met me op-p-p een d-d-d-date te gaan?"
Benjamin is nerveus, dat weet ik omdat hij zo veel stottert. ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder en glimlach. "Ja, heel graag."
"J-J-Ja?" Benjamin haalt opgelucht adem.
"Waarom niet, gek. Ik dacht dat je het nooit zou vragen," ik kijk op naar Benjamin, en ontmoet zijn ogen.
"Ik sms j-je wel de tijd en d-d-datum, oké?" Benjamin veegt een plukje haar achter mijn oor.
"Oké," zeg ik. Benjamin drukt zijn lippen weer op die van mij en we verliezen onszelf ik een tijdloze kus. Iemand moet elektriciteit in mijn aderen los hebben gelaten, want ik heb het gevoel dat mijn hele lichaam knettert en sist. Overal waar Benjamin me aanraakt, zijn glitters en vonken. Tenminste, zo voelt het. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Jammer genoeg wordt er achter ons gekucht.
"Zeg, als je nog wilt chillen moet je je chick wel even loslaten." David staat bij de ingang van het fietsenhok.
"J-Ja, i-i-i-ik kom er aan," zegt Benjamin waarna hij gauw een kus op mijn voorhoofd drukt. "Tot m-m-morgen, ik b-bel je v-vanavond," en weg is Benjamin.

Ik kan er niet aan wennen dat ik "ik ben thuis!" kan roepen, want mijn vader vond het altijd irritant en wilde dat ik dat niet deed. Ik zet nog steeds mijn schoenen recht naast elkaar bij de verwarming, en mijn jas hang ik netjes aan de kapstok. Mijn moeder wees me er een paar dagen geleden op dat ik het niet per sé zo hoef te doen, als ik het maar niet neer kwakte. Maar ik heb nog steeds het gevoel dat ik het op mijn vaders manier moet doen, of het gaat fout.
"Mam, ik ben er," zeg ik terwijl ik de keuken loop. En dan sta ik stokstil. Wacht. Welke dag is het? Fuck! Het is een dag later dan gepland! Ik voel hoe het bloed uit mijn gezicht wegtrekt. Mijn knieën lijken het te begeven en mijn hand klemt zich strak om de deurknop.
"Hoi, Megan."
"Pap..."

[a/n oftewel: haar vader is thuis.

THE BALLOON HEEFT BIJNA 1 MILJOEN LEZERS NOG MAAR 700 LEZERS AKHGGAKHAGJG

ik ga m'n internetvriendin 3 kaartjes voor haar verjaardag sturen, maar het probleem is, is dat ze in Saoudi Arabië woont en post vanuit Nederland duurt er 9-15 dagen over om daar te komen en m'n inschatver,ogen is erg slecht. Zometeen komen de kaartjes bijna een week te laat, of juist een week te vroeg. #lifestruggles]