💗Sevgiden Sevgiye💖

SABIR 7.BÖLÜM

hadisenize cevap verin artik bekliyrum ben burda!
soyledikleri seyin ne olcagini bilmeden beni nekadar kızdıracağını bilmeden soyluyordum bunlari tabikii.
♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤

daha ne kadar beni bekletmeyi düşünüyorlar?
alt tarafı bir soru sordum. yaman ve demir ortamın gerginliğinden kaçmak için yukarı çıkıyorlardı. ortamın neden gerildiğinise anlamamıştım zaten.

gerek yoktu bu kadar kasmaya sadece günleri söyliceniz.
herkese göz gezdirdiģimde gözlerini benden kaçırıyorlardı. kaşlarım çatıldı anlamazca yüzlerine bakıyordum.
kesinlikle bu konuyla ilgili kötü birsey vardı.
onlara dönüp "söyleyin artık" dedim.
barlas yanima gelip "sahra ben bunu nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum yani eee, kızma tamammı?"
"cok garip davranıyorsunuz,ayrica boyle demen nedense beni daha cok kızdırdı!" dedim.
cidden sinirlenmeye basliyordum.
soylemekten çekindikleri sey neydiki??
bu kadar gerilicek ne var beni de geriyonuz yani

"tamam siz hele bi soyleyinde"
lafa ahmet bey başladı

"kızım şimdi şöyle ki biz mahkemede sana daha gün almadık ( boyle bisi yoktur buyuk ihtimale ama olsun) yani şuan reşit olmadığın icin velayetin direk olarak bize geçiyor yani almadık değil aslinda mahkemelik bisey yok ama biz yani sen yeni geldiğin icin ilk once biraz buraya alışmanı istedik yani öyle düşündük. yakinda bu olayi da hallederiz merak etme" dedi.

'ne oluyor ya ben hic bir şey anlamadım ,neyden bahsediyor bu adam'

anlamayarak kafami toprağın oldugu tarafa çevirip sorarcasına baktım toprak beni anlamış olacakki olayi bana daha anlaşılır bir sekilde anlatmaya basladi

"babamın demek istedigi şey şu: mahkemelik bisey yok sadece biraz daha burda kalman icin seni buraya alıştırmaya yetecek zamani kazanana kadar burda kalmani amaçlıyorlardı yani ondan sonra kendi ailenle görüşecektin"dedi sanki aşırı normal bisey anlatiyormus gibi.

barlas "abi böyle söylersen yanlış anlar" dedi.

çok ta haklıydı anlamıştım ne kadar yanlış olduğunu.
cidden sinirden elim ayağım titriyordu

ne demek ben alışana kadar ailemle gorusemiyecektim ya cidden bunu nasil düşünürlerdi. bunu sormasaydim belkide bi daha hic kendi ailemle gorusme ayarlama olasılığını düşünmezlerdi bile.
bu nasil biseydir bu insanlar kendilerini ne saniyorlar daha 1 gündür tanisiyorduk ya.

bune yüzsüzlük. biz senin aileniz saçmalığıyla yıllar sonra karşıma çıkıyorlar bi de gelmis sen alışana kadar burda kalırsın diye düşündük diyor. oturdugum yerden hizlica kalkip konusmaya basladim.
sakin olmam lazimdi sakin konuşmam lazimdi velayetim onlarda beni hiç görüştürmeyebilirler bile.

derin bir nefes alip başladım
"bakın buraya alışmamı ve ailenizden biriymişim gibi davranmami istediğinizi biliyorum ve anlıyorum .yanlış anlamanizi istemiyorum ama şu da bir gercekki siz benim biyolojik ailem olsanız bile siz yokken yanimda hep eski ailem vardi. eğer belki daha önce gelseydiniz isler değişebilir di ama bence böyle şeyler icin cok geç olduğunu düşünüyorum. deneyebilirim ama tamamen buraya alışma düşüncesi hepimizden de cok uzak.
lutfen beni de anlamaya calisin hic tanimadigim insanlarla dolu bi eve, bir yabanci olarak geliyorum. en azindan birbirimiz tanimak için firsatlar taniyalim tamam ama kesinlikle beni eski ailemden ayırmayın lutfen "dedim

açıkçası soylediklerimle samimiydim ve doğru seyler soyledigimi düşünüyordum.
hepsi bana anlamış ve üzgün gozlerle bakiyordu.

ahmet bey "tamam kizim kusura bakma uzun zamandir hasret kaldik kendi kızımıza ne yaptigimizi pek düşünemedik akışına birakalim Herseyi zaman gösterecek birbirimize neler olacağını" dedi mahcup bi şekilde.
teşekkürler diyip kafami salladim.
cok gerilmistim böyle seyler benim için fazla ağırdı ben bu kadar cesur degildim yada bu kadar kaba yada asi dışarıdan eminin öyle gözüküyordu ama olsundu .
ne yapacagimi bilmeden yerimde kıpırdanmaya başladım.

tamam ozaman ben kalksam mi acaba?
şey ben odaya çıkayım ozaman bişey olursa çağırırsınız diyip merdivenlere doğru yürümeye basladim benimle birlikte barlas ve toprak da kalktı.

merdivenlerin oldugu kolidira girdiğimde barlas kolumu tutup konusmaya basladi.

"sahra ben uzgunum yani özür dilerim annemler uzun zamandir senin hasretini çekiyorlar bende aynı sekilde senin istemeyecegini düşünemedik ama sende anlayış göster lutfen seni uzun zamandir gormedik ve biz seni cok seviyoruz sahra " söyledikleri seyler bi anlık kalbimi yumuşacık yapti.

sonra ekleyerek "dimi abi?" diye sordu yanımızda olduğunu unuttuğum toprağa dönerek.

toprak homurdanarak "ya ya ne demezsin çook seviyoruz" dedi tükürcesine

'bana gösterdiği muhteşem ilgiyi gözlerim dolu dolu izledim açıkçası.'
dediklerine goz devirip barlasa geri döndüm barlas ise abisine sinirli bi sekilde bakıyordu.
lafa başlamamla dikkatini tekrar bana verdi

"içerde de soyledim anliyorum sorun degil"
dedim .

"tamam güzel bu konuyuda halletigimize sevindim.ben gidiyim ozaman işimin başına geri döniyim" dedi sürekli yaptığı gibi sırıtarak.
başımı sallayıp gidişini izledim.

merdivenlere doğru giderken yanimda bana boş boş bakan toprak ile ilerliyoduk.

"bişeymi var dı?"diye sordum,
bakışlarına daha fazla dayanamayıp.
yüzüme doğru eğilerek

"çok gıcıksın senden hiç hoşlanmıyorum"dedi.

'afedersin?? ben sanki sana bayılıyom iguana suratlı piç herif'

sinirden gülerek

"affedersin de ne alakası var şimdi? ayrıca ben sanki sana bayılıyodum pis tehditci!!"
dediğim şeylere karşılık yüzüme sinir ve şaşkınlık karışımı bir sekilde bakiyodu.

"hey benle düzgün konuş ailen sana büyüklerine saygı diye bişey öğretmedimi?"

"Ne saygısı ya ayrıca bana bulaşan ilk sensin bulaşmasaydin banane, ve ailemden birçok şey öğrendim sadece sana saygı duymuyorum? sanirim buna cok fazla takmışsın kimse sana öyle davranmadiği için mi bu kadar takıntılısın?"

soruma cevap vermeden sinirli bir sekilde bakmaya devam ediyordu

"cidden çok çocuk gibi davranıyorsun çok yapmacık ve iğrenç"

dedikleri cidden kalbimi kırmıştı hani eğer ona kötü bişey yapıp kalbini kıracak bisey yapsaydım bu dediklerinin sebebini belki anlayabilirdim ama daha yeni gelmiştim ne bu nefret ona hiçbisey yapmamıştım.
ama altta da kalmicam tabiki

"sensin o iğrenç ayrıca daha çocuğum belki oyüzden öyle davraniyo olabilirim ne bekliyodun!"

"bilmiyorum belkide olgun falan davranırsın hani o çok sevdiğin ailen bircok şey öğretmiş ya bunu da öğretmişlerdir herhalde" dedi çok bilmiş bir tavırla.
daha fazla bu saçmalığa katlanmak yorucu olmaya başlamıştı.

"söyleyeceklerin bittimi?bekliyimmi hala hakaret etmeye devam edicekmisin?içini dökebilirsin yarında aynılarını çekemem çünkü."

bi cevap vermesini beklerken hala bana şaşkın şaşkın bakıyordu

"cevap versene sana bir soru sordum?"

"cok küstahsın bunun biteceğini falan mi düşünüyorsun? seni burdan gönderene kadar devam edeceğim ve bu asla bitmeyecek"
dedi iyice yüzüme yaklaşarak.
gozlerim nedensizce dolmaya başlamıştı

"madem benden bu kadar nefret ediyorsunuz neden en başta annenlere söylemediniz beni istemediğinizi? hani benimde bir hayatım vardı siz mahvetmeden önce,eğer seninle kardeşin olarak tanişmasaydım bana yine böyle davranırmıydın?"
bu kadar sey söylememi beklemiyordu herhalde

"cevar versene!?"

"neden daha önce hiç tanımadığım yabancıların benden bu kadar nefret ettiklerini, neden bu evde bu kadar nefret edildiğimi bilmeye hakkim var, bisey desene!"dedim gözlerimden yaş akarak şahsen burdaki anne ve babayı kabullenemesem bile abilerimi kabullenebilirdim hep bir abim olsun isterdim hemde çok.bana böyle davranmaları kalbimi kırıyordu.özelliklede toprağın.

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın lütfen seviliyorsunuz🥰😇

🤎🖤💗