4. Bölüm

2.1K 321 122
                                    

Keyifli Okumalar...

"Hyunggg! Hyung ne öğrendim duyduğuna inanamayacaksın-"

Sözlerim kare masanın etrafında toplanmış kişilerle yarıda kesilince beni gören ilk kişi ağzına götürdüğü çatalı masaya düşürüp büyümüş gözlerle bana bakmıştı.

"S..sen...Sen Kim Seungmin'sin"

Hassiktir!

Bugünün benimle derdi neydi!

~~~~~~~~

Bir insan hiç mi değişmezdi? Yıllar sadece acı çekenleri mi yaşlandırıyordu? Niye hiç değişmemişti bana bakan beden?

Lee Minho...

Yüz hatları artık tam anlamıyla yerine oturmuş ama gözleri yıllar geçmesine rağmen hâlâ aynı derecede soğuk bakıyordu. İçim kahverengi gözleri yüzünden üşümüştü.

Nefesimi tutup masa başında bana bakan şaşkın gözlerde teker teker gözlerimi gezdirdiğimde göğsüm hızla inip kalkıyor, bedenimi titretiyordu adeta.

"Evet sen osun! Kim Seungmin'sin sen!"

Göz kapaklarım bir ilke imza atarak hızına yetişemeyeceğim bir hızda açılıp kapanırken  gözlerimi bana bakan gözlerinden kaçırıp bir adım geriye adımlamıştım. Yıllar sonra karşıma değişmiş bir şekilde çıkmaları hiç beklemediğim bir şeydi. Arkalarında bıraktığı enkazı bulan adamın restoranında hiçbir şey olmamış gibi bakmaları... eğer bu bir rüyaysa hemen uyanmak istiyordum!

"Ahh uzun zaman oldu görüşmeyeli."

Masa başında olan gözler bana dönük iken tek bir göz üzerimde değildi. Arkası dönük turuncu saçlı kişi geniş omuzlarının üzerinde duran başını geri çevirme zahmetine bile girmeden öylece güzel ense tıraşını görmemi sağladığında Yunbin hyunga şuan her şeyden çok ihtiyacım vardı.

"Bizi...tanıdın mı?"

Minho'nun hemen yanında oturan, kahverengi uzun saçlarını iki yandan ayıran çocukla seslice yutkunmuştum. Onları tanıdım mı?

Tanıdım. Tanımayı geç üzerimdeki ürkütücü etkilerini dahi hatırladım. Onların yanındayken ayak uçlarımdan tüm vücuduma kadar tırmanan korkuyu tüm iliklerime kadar tekrar hissettim gözlerine baktığım sürece. Kiminde şaşkınlık, kiminde ise hiçbir duygu yoktu.

"Olaydan olaya beraber koştuğu arkadaşlarını eminim ki tanımıştır..."

Gözlerimi hemen turuncu saçların sahibinin yanında tek kaşıkaldırarak konuşan kişiye çevirdiğimde kendimi her an yerde bulabilirdim. Yaşı ilerlediği için onunda yüz hatları yüzüne oturmuş, sivri çenesi kilo aldığı için artık göze batmıyordu fakat gözlerindeki o korkutucu bakış yerli yerinde duruyordu.

Fotoğraf Kabini /Chanmin\Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin