14. Bölüm

1.7K 275 150
                                    

Keyifli Okumalar...

Oy sınırı 54+ ve bu ilk ve son kez oy sınırı dolmadan atacağım bölüm. Günlerdir gidip gelip oy verin artık diyen okuyucu için küçük bir istisna yapacağım.

O beni öptü ben karşılık verdim.

O üzerime çıktı ben onun için kendimi hazırladım.

O dudaklarımı güzelce severken ben teslim oldum.

Chan dudaklarımızı ayırıp alnıma uzanıp uzunca öptüğünde göğüslerimiz birbirine sürtünüyor, kıvılcımlar çıkarıyordu.

"İşte şimdi o mezarlıkta hiçbir duygu kalmadı Chan. Hepsi teker teker bana geri döndüler."

Ellerimi saçlarından çektiğimde kendisini sağıma atıp beni tekrar göğsüne çekti.

"İşte şimdi seni iyileştirmeye başlıyabilirim Seungmin."

Ses çıkarmayıp kalbinin sesini dinlediğimde saçlarımın arasına minik minik öpücükler kondurdu. Yat bir yükselip bir alçalırken ben onun kolları arasında bebek gibi uykuya dalmak üzereydim.

"İyi geceler, güzel çocuk. Bundan sonra her gece bizim için güzel geçecek."

~~~~~~~

Ben bir duygu mezarlığı kurdum geçmişte. Chan'a, Changbin'e, Felix'e, Jisung'a, Minho'ya olsun hepsine olan tüm duygularımı bir mezarlığın içine hayatımla beraber gömdüm.  Yerini bile unuttuğum o mezarlık onlarla tekrar karşılaşınca bana kendisini acılı bir şekilde belli etti.

Ölü duygularım gömüldüğü yerden birer birer çıktığında geriye o koca mezarlıkta tek duygu kaldı. Beni düşünen duygum korkmasına, kalkıp gidebilmesine rağmen gömdüğüm yerde kaldı fakat dün akşam o da diğerleri gibi daha fazla dayanamayarak soğuk toprağın altında yatmak yerine benim sıcak vücudumda eski yerine gelmek için kalktı.

Bundan sonraki halim nasıl olurdu bilmiyorum ama Chan o duyguyu acımasızca dirilttiğinde bir bildiği olduğuna inanmak istiyordum. İnsan beyni bir zehirdi, seni delirtecek bir sürü teori oluşturur ve sen o teoriler altında kalıp can verirdin.

Denizden karaya geçtiğimizden beri kendimi odama kapatıp düşündüm. O duyguyu bir şekilde kandırıp nasıl mezara sokarım diye ciddi ciddi düşündüm fakat o duygu beni öyle bir sarmıştıki bu artık imkansız geliyordu.

Fotoğraf Kabini /Chanmin\Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin