15. Bölüm

1.6K 264 167
                                    

Keyifli Okumalar...

Oy sınırı 56+

"Hadi içeriye girelim."

Jeongin elini Hyunjin'in bel boşluğuna yerleştirip restorana doğru yürüdüğünde ben onları elimde tuttuğum poşetle geriden takip ediyordum.

"Aman Tanrı'm bunlar Kim Seungmin, Yang Jeongin ve model Hwang Hyunjin!"

Kafamı hızlıca sesin geldiği yöne doğru çevirdiğimde yüzümüzde beyaz ışıklar yanıp sönmüştü.

Ah hadi ama!

~~~~~~~~

Ölüm sessizliği denilince ne demek istediğini anlamıyordum insanların. Tamam sessizliği biliyordum fakat ölüm sessizliğiyle ilk kez karşılaşmıştım. Uzun bir masada oturan insanlara yakındım ama sanki bir o kadarda uzaktım. Yanımda oturan kişileri tanıyordum, hepsiyle bir geçmişim, yaşanmışlığım, anılarım vardı. Onların tek ortak noktası bendim ve şimdi hepsi beni tanıdığı için aynı masada oturuyordu.

"Öff be ne güzel çıkmışlar."

"Jisung sil şu fotoğrafı rahatsız etme insanları."

"Chan Chan Chan."

Jisung kafasını iki yana yavaşca sallayıp elinde tuttuğu fotoğraf makinesine bakmaya devam ettiğinde dudaklarımı birbirine bastırıp masanın üzerinde duran ellerimle oynamaya başladım. Garip bir ortamdı, bir yanımda geçmişim diğer yanımda şimdikim vardı.

"Ortamın gerici havası yüzünden ağrıyan karnımın sikeyim. En son senle Los Angeles'te yarıştığımızda birden karşıma çıkan teyzeyle gerilmiştim birde şimdi."

Minho yanındaki Changbin'in kulağına doğru konuşsada ne dediğini hepimiz duymuştuk. O da benim gibi gerici ortamları sevmiyor, rahatsız oluyordu. Dilimin ucuyla dudaklarımı yalayıp omuzlarımı dikleştirdiğimde bu garip ortamı kurtaracak tek kişi maalesef benden başkası değildi.

"Öncelikle o fotoğraf makinesini verebilir misin?"

Elimi Jisung'a doğru uzattığımda çekik gözleri önce yanında oturan Chan'a ardından bana dönmüştü. Gözlerini sola doğru devirip isteksizce makineyi uzatınca kaşlarımı çatarak çekilen fotoğrafa bakmıştım.

Dışarıda tiz sesiyle bağıran Jisung üçümüzün şaşkın bakışlarını kendisine çekmeyi başardığında fotoğrafımızı çekmişti. Ben aslında geçmişin tecrübesi olarak buna alışıktım ama yanımda duranlar kendilerini basından gizlerken, güvenli dediğim, kimsenin bizi tanımayacağı yer derken daha arabadan iner inmez patlayan flaşla iyi karşılamayacağını düşünüyordum  ki öyle de oldu. Jeongin sinirle Jisung'a doğru adım attığında onu tutan tek kişi Hyunjin olmuştu.

Jeongin ne kadar kaba olduğunu o da biliyordu ne de olsa.

"Tanımadığın kişilerin fotoğrafını izinsiz çekmek suç sayılır."

Jeongin çok bile dayanan sakin tavrını makineyi elimden alır almaz bıraktığında kaşları çatık çekilen fotoğrafa bakmıştı. Çekik gözleri kısık, kaşlarının önü havaya kaldırarak daha dikkatli baktı fotoğrafa. Habersiz çekildiği için hem güzel hemde doğal çıkmış bir fotoğraftı.

Fotoğraf Kabini /Chanmin\Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin