Bay Savcı

Bölüm 1

Siz kurguya başlamadan önce uyarmam gerek.

Selam ballarım bu benim ilk kitabım lütfen eleştiri yapacaksanız saygı çerçevesinde yapın🙏💖.

Öncelikle ilk deneyimim bu kurgu.
Ve tamamen acemice yazılmıştır ve genellikle yazım hataları yapan birisi değilimdir.
Varsada klavye hatasıdır.
Kitabı bi şarkı eşliğinde okumanızı tavsiye ediyorum.
Kitabı kendimi geliştirmek için yazıyorum.
Sevgilerleee!<3
...............

Lara saraçoğlu

Saat bir'e beş geçiyordu. Çok fazla vaktim yoktu. Buraya gelirken silahımın tersi ile ensesine sert bir darbeyle vurduğum güvenlik görevlileri her an uyanabilir ve yakalanabilirdim. Yüzüme taktığım kar maskesin'den dolayı doğru düzgün nefes alamazken, Kalbim kasılmaya başlamıştı.
Sırtımı yasladığım kolondan etrafımı kolaçan ettiğimde güvenlik görevlisinin benden uzaklaşarak ileriye doğru yürüdüğünü fark ettim.
Burdan sırtını görebiliyordum.
Bana biraz uzak kaçan odaya girebilmem için hızla çaprazımdaki kolona geçmem lazımdı.
Bunun içinde fazlasıyla sessiz olmam lazım dı fakat kalbim bu kadar aksiyonu kaldırmadığı için yeterince heyecan yaparak terlemeye başlamıştım.
Ellerim karıncalanıyordu, kendimi sakinleştirmeye çalıştım.
Rahat olmaya çalışıp parmak uçlarımdan hızlı bir şekilde büyük adımlarla yürüyerek çaprazımdaki kolona geçtiğimde, güvenlikçi şüphelenmiş gibi  bu sefer de olduğum tarafa doğru yürümeye başlamıştı.
Ayağında ne sorun vardı bilmiyorum ama bu onun yürümesini zorlaştırıyordu.
Neee!
Ahh hayır olmamalıydı bu!

Benim kolonumamı geliyordu!?

Burda ecel terleri veriyordum ve bu benim açımdan hiç iyi değildi. Bu güvenlikçininde işini bitirememiştim oldukça iri yarı olduğu için bayıltma ihtimali aklımdan geçsede uygulamamıştım çünkü başarısız olacağım her halimden belliydi adamın bir bacağı benim boyum kadardı neredeyse. Elime silah geçtiğinde ellerim titremeye başlıyordu.
Gerçekten benden nasıl ajan olmamı beklenirdiki?! elimdeki silah ile cinayet işleyip katil mi olacaktım birde? giriş katındaki güvenlikçileri bile şans eseri bayıltabilen benden bekledikleri şeyde çok ironikti

Hızlı olmam gerekiyordu.

Güvenlikçi benim kolonuma yavaş ve tedirgin adımlarla gelmeye başladığında, kalbime korku tohumları yavaştan ekilmeye başlamıştı.
Kahrolası bu iş bana göre değildi.
Ne yapmam gerektiğini bile bilemiyordum tek bildiğim bu taraftaki yerde karanlıkta olduğum için kolana iyice yapışarak saklanmaktı.

ya ölüm ya özgürlük.
Ve beni yakalaması an meselesiyken bu sadece benim şansıma bağlıydı.

yirmi beş dakika beş saniye

Bu işi hemen bitirmeliydim
Nefesimi tutmuştum, çünkü nefes sesimden bile beni bulabileceğini düşünmüştüm. Öyle olmasada öyle bir psikolojiye girmiştim, etraf sessizliğe dışarıda öten karga seslerine gömülürken sadece güvenlik görevlinin yaklaşan ayak sesleri geliyordu.

En ufak bir hata olmamalıydı.
Bir şekilde dikkati dağılmalıydı. Şakağımdan akan terler ile maskemin kenarları ıslanırken
Bir anda bir telefon çalma sesiyle kaskatı kesilmiştim.

NEE

Hayır hayır
O benim telefonum olamaz!

Olmamalı