schaakmat

hoofdstuk 2

p.o.v. onbekend

Ik gluur naar ze, ik zie ze zitten in het vliegtuig. Ik ben ze gevolgd en ik heb geen idee waar ik mee bezig was. Was dit een domme zet? Had ik mijn koningin niet moeten inzetten zonder enige bescherming? Maar het spel is pas net begonnen, en ik kom pas net op gang. En het ziet er naar uit dat het spel nog wel eens leuk kon gaan worden. Jij bent aan zet...

p.o.v. eline

Ik strek mijn armen en benen, eindelijk geland. Wanneer ik uit het vliegtuig stap en om mijn heen kijk, krijg ik amper lucht. Zo adembenemend is dit landschap. Ik voel een duw in mijn rug en kijk geërgerd achterom, het is Mel die me speels in mijn rug duwt als hint om door te lopen, wat ik dan ook doe.

"wat een prachtig land, is het niet?" Hoor ik Mel gapend roepen. Ik knik. Zonder dat ik het zelf door heb staar ik naar Mel, iets aan haar heeft me altijd geirriteerd.

"Kun je ook minder droog reageren en me misschien niet zo aanstaren. Ik weet dat ik ook leuk ben maar hallo we zijn in italie, kijk om je heen!" Ik kijk haar boos aan en zeg "Ik kies zelf wel hoe ik reageer"

dit kwam er iets botter uit dan bedoeld en ik draai me snel om. Ik voel 2 paar ogen in mijn rug branden en ik weet dat ik aangekeken word. Al snel hoor ik een andere stem en ik ben verlost! "Jongens kap is!" roept nina zeer geirriteerd. "We zijn net 5 minuten in dit prachtige italie en jullie zitten nu al op elkaar te katten. Dit moet een leuke tijd samen worden! Dus zorg er dan ook voor dat jullie het in iedergeval niet voor ons verpesten dankjewel!"

Ik zucht, ze heeft gelijk. Ik moet helemaal niet katten op mijn beste vriendin. "Sorry mel" zeg ik oprecht gemeent. ze lacht naar me "Tis oke, het spijt mij ook. Laten we nu onze koffers halen en een taxi fixen. Dan kunnen we snel ons huisje observeren"

iedereen lacht weer, op naar onze koffers.

***

Na een lange reis zijn we aangekomen in ons huisje in de bergen. Alex opend de deur en 5 "oohh" 's ontsnappen uit onze monden als we onze prachtige huiskamer zien. Het is veel moderner dan ik had verwacht van een berg huisje. Een strak zwarte kamer staart ons aan. Al is dit huis van mijn oma ik ben er zelf nog nooit geweest. Een zwarte nepleren bank met een witglanzend koffietafeltje, een zwart witte eettafel en een strakke keuken. mel rent als een hysterisch kind door het huis heen en trekt elke deur open die ze tegen komt "toilet is gevonden!" Hoor ik haar nog van achter in de gang roepen. Alexandra loopt de trap op en ik volg haar. De eerste deur trekt ze open en ze roept "Dit word mijn slaapkamer! Wie komt mij gezelschap houden in het twee persoonsbed?" roept ze lachend. "ik!" roep ik snel en ik schuif mijn koffers de slaapkamer in. Alex loopt naar de trap hals en roept naar beneden "Eerste slaapkamer is al bezet! Rest mogen jullie verdelen"

van beneden horen we allemaal gestommel en voetstappen richting de trap, sophie nina en Mel komen nu ook naar boven en zoeken een slaapkamer uit. "Ik neem de kamer naast de douche!" Roept mel. "Ik join jou!" Roept sophie haar achterna wanneer ze ziet dat er nog een bed staat. "En ik dan?" zucht nina verontwaardigt. "Nu moet ik alleen slapen"

"durf je dat niet?" Roept sophie plagend naar Nina maar Nina kan er niet om lachen. Wedde dat ze jaloers is omdat Mel haar aller beste vriendinnetje is. die bitch. "Ik heb een geweldig idee" Zegt mel met een grijns op haar gezicht die ik er vanaf zou willen slaan. sorry.

"We slepen gewoon het matras van de derde kamer in de kamer van mij en sophie en tadaa! Je slaapt niet meer alleen" En ook zonder maar iets te zeggen loopt nina naar de derde slaapkamer en sleurt het matras de deur uit, met enige struggle. "Nou iedereen blij, laten we nu eten. Mijn oma heeft zoveel mogelijk eten laten bezorgen en als het goed is zit de koelkast vol" roep ik enthousiast terwijl ik al halverwege de trap sta. Terwijl de rest in de kamer gaat zitten ga ik in de keuken bezig met het bereiden van wat lekkere hapjes voor vanavond. We gaan glaasje draaien.

Ik loop naar de kast bij de achterdeur en zie ineens in een flits een gestalte bewegen door het bos. Wat de ... Waarom zou iemand hier, rond dit huisje rondlopen in het bos 11 uur snachts? Ik trek de deur open en sla een arm om mijn lichaam, het is pittig koud. Ik trek mijn sloffen aan en stuimel door de achtertuin heen. Voetstappen klinken van achter het schuurtje en daarop volgt geluid van vallend metaal. Ik ben bang, maar dat maakt me niks uit. Ik laat me niet bang maken. Ik snel naar de achterkant van de schuur om nog net ver in het bos een zwarte vlek zien weg te rennen. Dit is eng. zo snel als ik kan loop ik naar binnen en doe de deur op slot.

p.o.v. onbekend

Ik ren naar het schuurtje, ze zag me! waarom moet dit mij altijd gebeuren. Nu hopen dat ze bang is, en naar binnen gaat. Verdomme nee. Waarom moest het ook net eline zijn die naar buiten kwam. Ik draai me om en wil weg rennen wanneer ik mijn voet achter iets zwaars haak. Allemaal blikken vallen op de grond en ik duik in een verwachtend dat dat het geluid dempt. Dom. Zo snel als ik kan ren ik weg nu het nog kan, anders is mijn hele plan verpest. Mijn spel mag nog niet afgelopen zijn. Mijn koningin mag niet uitgeschakeld worden. Ik ren het bos in en kijk achterom en ik kan nog net eline zien die me na kijkt, maar me niet kan zien. Mooi