schaakmat

hoofdstuk 10

auteur: weer een lange tijd geleden maar hier komt een nieuw hoofdstuk! hopelijk krijg ik het nog snel en goed voor elkaar. als deze af is wil ik verder met prima ballerina of mindgames 

POV onbekend

ik loop met een enorm verzwakte eline over mijn schouders naar mijn schuilplaats. een tunnel in het bos, zo is het moeilijker om ze te vinden. eline kreunt. "wat is er doornroosje, heb je pijn?" zeg ik met een grijns op mijn gezicht. eline begint te hoesten en al het bloed spettert op mijn jas. ik stop met lopen, woedend. "toon geen respecloosheid naar mij, laatste waarschuwing". ik kom aan bij de tunnel en leg het zwakke lichaam van eline neer, ik loop weg en sluit het hek achter mij, en bind het vast met een stevige knoop. ik vervolg mijn weg terug om mel te halen

POV eline

ik open mijn ogen. waar ben ik? denk ik bij mezelf. alles is wazig. ik kijk naar mijn vinger en schrik. ik heb zoveel bloed verloren. de rest van mijn hand is paars aan het worden. hoe zou het met die andere meiden gaan... wat gebeurt er nu met mij? oh god... ineens denk ik weer aan het briefje en zijn woorden. ik loop naar het hek, en wanneer ik zeker weet dat hij uit zicht is, schreeuw ik zo hard als ik kan. "HELP! HELP! help me dan!" roep ik snikkend voordat ik weer op de grond in elkaar zak.

POV alexandra

thuis...komen we ooit nog thuis? hebben nina en soof dan gelijk? ben ik te hard... ik loop verder terwijl ik steeds verder afdwaal. ineens voel ik iets aan mijn been. ik lette niet op en "AAAHH!" IK struikel over een dikke doornen tak recht van de berg af. ik rol keihard naar beneden en wanneer ik land stoot ik mijn hoofd, en alles word zwart.

POV mel

ik zucht. wanneer komt iemand ons vinden. zijn er al zoek teams aan de gang? hebben de meiden hulp ingeschaked? en waar is Eline! uit schrik probeer ik op te staan vergetende dat ik vasgebonden zit. ik voel een pijnscheut door mijn bebloede polzen van het touw en zak gelijk weer terug. ik voel de adrenaline stijgen. de pijn maakt niet meer uit, ik trek zo hard als ik kan, ik negeer alle pijn. mijn ogen worden groot, het touw komt losser! denk ik lachend hardop. maar ik moet snel zijn. hij kan mij elk moment komen halen. ik geef nog 1 harde ruk en ik ben los. op dat moment hoor ik ook een voetstap achter mij, en zwaar gehijg.

POV onbekend

ik kom aan bij de boom waar ik mel heb achtergelaten. ik schrik, ze staat overeind... zonder touw! zo te zien heeft ze mij ook gehoord. ze bevriest voor een moment. dan zet ik een snelle pas naar haar toe, en op dat moment begint ze te rennen. en ik ren achter haar aan.

POV MEL

ik hoor hem, hij komt naar me toe. ik probeer te rennen zo snel als ik kan, zonder terug te kijken en met geen idee waar ik heen ren. paniekerig begin ik te schreeuwen "help! help! me and my friend are kidnapped" terwijl ik ook wel weet dat niemand mij hoort. aangezien ik geen italiaans kan, roep ik in het engels. oh god help me nu...

POV nina

oke, sophie laten we de politie bellen, nogmaals... eline is al 24 uur vermist. ze moeten nu iets doen! sophie knikt stilletjes en pakt haar telefoon. ze toetst het alarmnummer in en de vraag komt of we politie, brandweer of ambulance nodig hebben. "police! and maybe an ambulance" de meneer aan de telefoon vroeg wat ons noodgeval was. we gilde het bijna uit. "we have called earlier about our missing friend, its in the files... now 2 others have been gone too. the first one for over 24 hours." legde sophie uit. ze vervolgde het gesprek met de man en ik wachtte nieuwschierig. 

en... wat zeiden ze? sophie keek me aan, "ze gaan een zoekactie starten nien!" zij ze lachend. "alles komt goed" vervolgde ze terwijl ze me omhelsde

POV mel

ik ren en ren, en stop niet. hoe erg mijn longen en benen ook branden. ik kan niet stoppen. ik ren langs een pad wat ik herken. dit is het pad naar de grote weg waar we aankwamen rijden! hoever ben ik dan in godsnaam afgedwaald... ik zet nog een sprint zo hard als ik kan. ik kijk om en zie niemand meer. ik zucht en ga tegen een boom zitten. nu hopen dat er zo snel mogelijk een auto langskomt

POV onbekend

fuck fuck fuck! ik ben mel kwijt. ik kan mezelf niet vertonen op de grote weg. ik zak even in elkaar. dit is het dan, zij gaat mij verraden. het enige wat mij dan nog te doen staat is alles afhandelen met eline...

POV alexandra

ik kom aan bij een boom. wanneer ik dichterop kijk zie ik bloed, en touwen. ik deins achteruit. wat heeft hij met ze gedaan! nina en soof hadden gelijk. er is echt iets goed mis. ik sprint terug naar het huisje, probeer me de paden te herinneren. wanneer het huisje in zicht komt storm ik naar binnen tot verbazing van nina en sophie. ze omhelzen me. "oh alex we dachten dat we jou ook kwijt waren" roept nina. ze zetten een stap terug en zien mijn verschrikte blik. "wat is er gebeurt? ik heb je nog nooit zo gezien alex!"

ik zucht en een traan loopt over mijn wang... "ze... ze zijn er niet meer". allebei ijken ze me verschrikt aan. "hoe bedoel je" vraagt nina zachtjes...we gaan zitten op de bank. "ik kwam hem tegen ik weet het zeker. hij begluurde me vanuit de struiken. toen ik 10 minuten verder liep kwam ik een boom tegen met touwen, en heel veel bloed. en er lag een briefje, ik heb niet gekeken wat erop stond.". nina en soof kijken geshockeerd en tranen lopen over onze wangen. "ik wil naar huis, ik wil niet dood, mn moeder...". sophie antwoord, "we hebben de politie ingeschakeld, ze komen! ze kunnen elk moment komen... ze gaan met ons praten, en dan starten ze een zoekactie" we kijken elkaar aan, alle 3 huilend.

POV mel

mijn ogen openen, alles word wat helderder. ik zit nog in de tunnel. afvragend waar de meiden zijn. is er iemand naar me opzoek? dan ineens zie ik een schim verschijnen. het is donker dus ik kan niet goed zien wie het is... dan hoor ik zijn stem..

"lief doornroosje... klaar voor je laatste zet?"